Fjallkonan útgrátin, ofnotuð, varla til nokkurs gagns,
í aðskornum búningi, stagbættum, ljótum og gamaldags,
lét nýverið líf sitt úr leghálskrabbameininu.
Það var laust eftir að þeir slepptu henni út úr steininum.

Álfkonan sem að þið efalaust þekkið úr sögunum
sendi óhreinan kjólinn sinn bláa í þvott núna á dögunum.
Hún létti sér biðina í lautunum inn milli hólanna
leðurklæddum með riddurum mótorhjólanna.

Konurnar á þessu landi þær liggja undir ámæli,
ljótu og álognu, alls ekki hafandi í hámæli.
því ríður á vinir að redda nú íslenska vífinu,
reyna í það minnsta að halda i því gangandi lífinu.

Og vesalings Gilitrutt, ófríð og útsteypt í bólum,
úr umferð var tekin á Hlemmi á síðustu jólum.
Þeir reyrðu hana niður við rúmgarm í kompu á hælinu,
hún reynir án árangurs stöðugt að losna úr bælinu.

Og hafmærin brjóstfagra, hreistruð á sporði og lendunum,
hafði sig í það að flýja undan æstum marbendlunum.
Kynóðum ofbeldisseggjunum, karlrembusvínunum,
á kvennaathvarfið – þar er þó friður á dýnunum.

Já, konurnar á þessu landi þær liggja undir ámæli,
ljótu og álognu, alls ekki hafandi í hámæli.
Því ríður á vinir að redda nú íslenska vífinu,
reyna í það minnsta að halda i því gangandi lífinu.