Snorra-Edda, allra mesta,
Íslendinga ritverk besta,
kveðskap lýðnum kennir dýran,
svo kveða megi braginn skýran.
Snorra-Eddu ávallt verður
allra mestur hróður gerður,
Garðarshólma gumar vita
hvert er merkast Hrímlands rita.
Sei sei já.
Vantar samt ekki eitthvað upp á bragfræðina í lokin ? Spyr sá sem ekki veit.
Annars er þetta kvæði ljómandi ágætt.
p.s. Til hamingju með frumritið. [Ljómar ágætlega upp]
Takk fyrir fögur orð í kvæðisins garð. Hvað bragfræðinga varðar held ég hana rétta. Síðustu tvær línurnar eru sér um stuðla, Garðars-gumar stuðlar annars vegar og hvert-Hrímlands hins vegar. Það held ég að sé rétt stuðlun.
Sér um stuðla... Má það ? Annars má reyndar brjóta margar bragfræðireglur ef menn standa klárir á því hvernig þær virka...
Þetta er flott. Og svo létt kveðið, maður skilur þetta bara allt. Þú ættir eiginlega að heita eitthavð annað en Fíflið.
Ég held að ég sé í rétti með að hafa línurnar sér um stuðla, þó er ég enginn sérfræðingur. Takk annars fyrir góðar umsagnir.
Nú hef ég ekki flett því upp í fræðunum en það er sem mig minni að þegar siðína er sér um stuðla þá fylgi því að bragurinn sé brotinn upp með einum eða örðum hætti, svo sem önnur hrynjandi (t.d. fleiri atkvæði í tveim síðustu línum) eða annars konar rím (t.d. abababcc og c-línurnar þá sér um stuðla) en hér er engu slíku. Þetta getur þó allt eins verið bévítans vitleysa í mér.
Þetta gæti verið hárrétt hjá þér, Hlewi. Mér þætti gaman ef að einhver sem vit hefur á úrskurðaði hvort hér sé rétt stuðlað eða ekki.
Þessum orðum er fagmannlega saman púslað, þó stuðlabrotið í lokin stingi dálítið í augun. Vegna formfestunnar í öllu ljóðinu hefði ég haldið að stuðlunin ætti að vera hefðbundin í gegn, m.ö.o. tek ég undir orð Hlebba.