Eftir Árshátíð.
Ég vil byrja þennan pistling á að þakka kærlega fyrir mig og þann heiður sem þið sýnduð mér með því að velja mig Efnilegasta nýliðann. Því miður gat ég ekki dvalið nógu lengi á Árshátíðinni til að taka á móti viðurkenningunni en það voru aðrar skuldbindingar sem kölluðu.
Þessi Árshátíð var fyrir mig prófsteinn á það hvort það væri á vetur setjandi að gera Gestapó að framtíðar heimkynninum mín. Það var því með töluverðri eftirvæntingu sem ég skoðaði hópinn sem rúllaði út úr rútunni í gærkvöld. Eru þetta bara furðufuglar og nerðir? Einmana sálir sem eiga sér ekki líf eða einhvurjir rykfallnir skræðuskrjóðar sem ávarpa hvurn annan eingöngu í bundnu máli, (með fornyrðislagi)? Spennandi!
Í stuttu máli sagt, þá varð ég ekki fyrir vonbrigðum með hópinn. Það skein gleði og gæðasvipur af hverju andliti og enginn áberandi einkennilegur, (nema Sigfús) og það kom mér líka skemmtilega á óvart hvað margir leikaranna voru svipaðar manngerðir og fyrirmyndirnar. Suma þekkti ég strax s.s. Tinu, Andþór og Vlad. En annað kom meira á óvart t.d. hve Texi var fjölmennur. Ég þarf nokkra daga til að átta mig á því.
Það er því von mín að við munum geta átt samleið hér áfram og ég fái betra tækifæri til að hitta ranheimastaðgengla ykkar á Þorrablótinu.
Er eitthvað bara við að vera furðufugl og njörður? Ég vil endilega vera hvoru tveggja sem oftast. Annars get ég tekið undir allt sem þú segir, enda með eindæmum skýr. Þ.e.a.s þú... og ég líka... stundum.
[Ljómar upp]
Albin og Hexia voru líka auðþekkt fannst mér. Leikarinn minn neitaði að vera með tíkarspena, hún er óttlega erfið í samningum.
Ég sá þig ekki! Þú heilsaðir mér ekki! [ Strunsar út af sviðinu og skellir á eftir sér.]
Ég held nú reyndar að Regína hafi verið að tala um Huxa.
Ég sá Huxa en ég náði ekkert að tala við hann áður en hann fór.
Albin var vissulega auðþekktur, en ég klikkað samt á því að rugla honum saman við Ríkisarfann. En ég þekkti ekki Hexiu og veit ekki hver var að staðgenglast fyrir hana.
Regína: Það munaði ekki mörgum sentimetrum að þér stíguð á tær mér, er þér og fylgdarlið yðar genguð til sætis. Mér fannst það lítt viðeigandi að fara þá að spretta á fætur eins og einhver kassatrúður til að kynna mig. Síðan varð ég að fara, svo tækifæri til formlegrar kynningar verður að bíða betri tíma. Og Tigru þorði ég ekki að nálgast vegna þess að grefilsins ódaunnin af Færeyingnum loðir alltaf við mig.
Nú nú [Roðnar niður fyrir hné]... Ég misskildi, enda var ég svo lítið á árshátíðinni sjálfur, nema þegar ég hafði hana með mér á ferð um borgina [Ljómar upp]
Huxi var, satt best að segja, eitthvað óttalega huxi, heyrist mér, á árshátíðinni, eins og hann er í þessu félagsriti sem virðist þó, satt best að segja, orðið aukaatriði því allir eru svo huxi yfir örlagaríkum (dramatískum) atburðum árshátíðar.
Ég verð þó að satt best að segja að segja að ég er óttalega huxi yfir Huxa og á, satt best að segja, í vissum erfiðleikum með greininguna á þessu félagsrit.
Kem nánar að því síðar.
Ég mætti ekki,
Hversu eftirminnanlegt megi þó virðast ef að er gáð.
Var ég þó allsgáður.
Huxi, til hamingju með titilinn og til hamingju með nýtt vistfang. Enn fremur þakka ég fyrir afnotin af hljóðnemanum.
Það var mér einnig heiður að hitta þig. Svo legg ég til að við höldum áfram þessu spjalli á Segðu eitthvað ljótt.., fljótlega. [Glottir feitt]
Hexía: Ég biðs innilega áfsökunar á gleymsku minni. Innra minnið í mér er bara ekki nema SDRAM 128 og það hefur greinilega ekki náð að vista allar upplýsingarnar sem reynt var að troða í það, áður en hægt var að koma þeim í varanlegri vistun á harða diskinum. Vér sjáumst bara síðar...[Ljómar upp]
Hexia var í slagtogi við mig þegar við komum... hún var með svartan fjaðratrefil. Og þá meina ég vissulega leikararnir sem fóru fyrir okkar hönd.