[i]Það eru ýmsar spurningar sem ekki er hægt að fá svör við, hvorki á Wiikipediu eða Google. Hér kemur ein, eða tvær.[/i]
Í Þjóðsögum Jóns Árnasonar segir frá einvígi Kolbeins Grímssonar, Jöklaskálds og Kölska efst á Þúfubjargi á Snæfellsnesi. Þar kváðust þeir á og Kolbeinn vann einvígið þegar Kölski gat ekki botnað þennan fyrripart:
Horfðu í þessa egg,egg,
undir þetta tungl, tungl.
"Þetta er ekki kveðskapur að tarna", svaraði Kölski því ekki fann hann neitt orð sem rímað við tungl.
Þá svaraði Kolbeinn:
Ég steypi þér með legg, legg,
lið sem hrærir úln, úln.
Þetta dugði til að Kölski steyptist í sjóinn og reyndi ekki við að kveðast á við Íslendinga aftur. (Svo vitað sé).
Nú er ég ekki viss um að þessi kveðskapur yrði samþykktur hér í sveit, (að ríma saman túngl og úln), nógu er menn fljótir að leiðrétta það sem miður fer í kveðskap hérna í Baggalútíu. Því væri gaman að vita hvort einhver af þeim fjölmörgu skáldum, hagyrðingum eða vísugerðarmönnum sem hingað venja komur sínar, viti um betri botn á fyrripart Kolbeins heitins.
Einnig er það annað sem ég hefði gaman af að bera undir þá er þetta lesa og það er hvort til sé einhver leið að botna þennann fyrripart:
Daginn langann dvel ég við
að dæla pækl' í tunnur kjöts
Mér var það sagt í æsku að ekki væri til neitt orð sem rímaði við eignafallsmyndina af orðinu kjöt þ.e. kjöts. Því hnoðaði ég upp í þennan fyrripart, og eftirlæt ykkur öllum að botna. Með von um að af þessu megi hafa einhverja skemmtan og smá heilabrot.
Ja, mér dettur í hug að nota orðið „mjöts“ með notkuninni „viðar mjöts“, en ég veit ekki hvort íslenskufræðingar samþykkja slíka notkun á orðinu „mjötviður“.
Daginn langann dvel ég við
að dæla pækl' í tunnur kjöts.
En um kvöld hef annan sið,
í mig helli' úr tunnum mjöts.
(Ég las mér örlítið til á eftirfarandi síðu: http://www.northvegr.org/lore/rydberg/089.php)
Gigt er vond í vinstri öxl
verri þó í hægri mjöðm...
Verkjum þessum valda bögsl
við að reyna of mörg föðm..
Ef þið viljið finna eitthvað sem illmögulegt er að ríma við, þá mæli ég með að þið notið orðið VATN.
Natn er ágætt í því...
Ef þið segið orðin tungl og úln... þá hljóma þau mjög líkt... þó stafsetningin sé önnur...
Segir ekki Sverrir Stormsker í einhverjum texta: „Það rímar ekkert við vatnið“?
T.d. batnið og sjatnið ríma við vatnið, en það er öllu verra með vatn, greinislaust og allslaust. Ég skil ekki orðið natn, en ef vatnið hefur sjatnað þá hefur átt sér stað sjatn.
Mér finnst tillaga Billa ekki svo biluð að botninum við fyrripartinn frá mér, en það væri gaman að heyra fleyri tillögur.
Túngl og úln hljómuðu nógu líkt fyrir Kölska, en það var e.t.v. vegna þess að einvígið var ekki hér á Baggalút, þar sem allt er skriflegt.
Þetta með natn og sjatn minnir mig nú bara á Radíusfluguna þar sem komu fyrir orðin fenj, menj, minj og trefj.
...annars:
Ef mér yxi skegg, skegg,
-ynd ég yrði þungl-, þungl-.
Þú ert búinn leysa þetta vandamál snilldarlega. Ég er mjög inpóneraður. Getur þú ekki botnaðfyrripartinn minn líka.
Varðandi rímþrautina sem Regína varpaði fram sem vísu:
Vond er gigt í vinstri öxl,
verri þó í hægri mjöðm.
Eins er það að Aldous Höxl-
ey (ei) er betri en Böðvar Gvöðm.
Það er aðeins einn smá galli á botni Tinu: Stuðlarnir eru ekki á réttum stað. Annars verð ég að segja að þetta er snilldarvel að verki staðið hjá stelpunni.
Auðvitað eru stuðlarnir ekki á réttum stað. Ég neita líka að viðurkenna að fyrsta orð seinni línu í fyrriparti standi í hákveðu. [Hnussar]