Ég átti ađ fljúga klukkan 18 til Egilstađa til ađ fara á rjúpu. Fluginu var frestađ til morguns vegna veđurs. Ég fór ađ ímynda mér ef ég vćri einhverstađar uppá heiđi, týndur eins og rjúpnaskyttna er vani.<br /> <br /> Stafur hérna á eftir er í merkingunni "ţrumurstafur" eins og indjánarnir kölluđu víst byssurnar fyrst.
Nóttin hefur níđst á mér,
nagar mig nú kuldinn.
Skćrt ţó lýsi himna her,
heltekur mig skuldin.
Tungliđ eini tryggur vin,
teymir mig nú dapran.
Mćđist dvínar máttar sin,
mannsins eina´ og napran.
Gegnum myrkra heiđa höll,
hönd mín kreppir stafinn.
Viđinn ţann er syndasel,
sálar er umvafinn.
Ef ađ finnur einhver mig,
aftur milli steina.
Getur ţú ég grátbiđ ţig,
grafiđ milli hleina.
Andór, skjótt ţú bara endur og gćsir á Tjörninni eđa svartbak í Sundahöfn.
Lofađu okkur ađ eiga okkar austfirsku rjúpur.