morguninn
Morguninn í morgun var öđruvísi en morgundagurinn á eftir ađ verđa. Morgunblađiđ kom í morgun, svo var sungiđ saman blađberinn og ég "mögnuđ eru morgunverkin" svolítiđ falst en ekkert írónískt, kúbisminn náđi ekki tökum á okkur í túlkun höfundarins á yfirţyrmandi raunveruleika langt leiddra ógćfumanna. Morgan Kaine mćtti ekki í morgunspjalliđ á morgunvaktina ađ ţví er ég fékk best heyrt úr viđtćkinu.
Morgun kaffiđ var međ feskaramóti en morgun brauđiđ barst ekki í tćka tíđ. Slapp alveg viđ morgun ógleđi, aldrei ţessu vant. Fékk enga morgungjöf. Er ég staulađist aftur í bćliđ eftir ađ hafa gengiđ örnaminna í morgun skímunni og skiliđ morgungrómiđ eftir á sínum stađ, á mér til mikillar furđu beiđ mín engin morgunbrúđur, ekki fann ég hana heldur viđ morgunverđarborđiđ. Ţađ breytti engu ţví eins og skáldiđ hvađsem ţađ nú heitir ef ţađ er skáld kvađ:
"Morgunverđurinn [G/]gerđur bćtir ei mannslát" - Fr. J. Áls
Svo ţegar komiđ var út blasti morgun sólin viđ suđrinu úr. Ferskir morgunvindar léku um stál fákinn.