Stundum ætlar maður að leggja inn, en oft á tíðum eru framlög skilyrðum háð. Þá getur farið svo að manns innlegg er á röngum stað í tíma og rúmi. Sum innlegg vill maður, í þessu tilfelli kona halda uppá og er því þetta félagsrit stofnað.

þetta átti að leggjast inn á "Kveðist á" og var síðasta orð í fyrra ljóði orðið panti. Einhver varð á undan svo ég eyddi mínu framlagi í snarheitum og kasta fram hér.

Panta vildi í póstkröfu
pyttlu af guðatárum
í ofvæni beið áköfu
á mínum yngri árum
‹Nostalgía›
----------------------------------------------------------------------------------
Ein í safnið, var þó aldrei illa tímasett innlegg. Fyrripartur frá mömmu gömlu, sem ég botnaði.

Nær á sumum nið'r á hné
nær ei sést á öðrum
Hreðjasíðir háð og spé
henda að minni blöðrum

------------------------------------Kveðist Á - Of sein----------------------
Sálarfæði er soltnum hug
sönn ánægja að njóta.
Vinnum orðavanda bug
vísurnar fram þjóta

--- Breiðavíkur málið rífur upp mörg sár 06.02.2007 í vinnslu -----
------ 11.02.2007 Hætt við að setja þetta í nýtt félagsrit. -------
Breið sú vík er brýtur sálir,
bregður upp falskri mynd.
Felast þarna fautar hálir,
fremja þar dauðasynd.
.
Milli vík eina breiða ber,
brjálæðis og frelsis.
Bera þögul í brjósti sér,
börn þjáningahelsis.
.
Breið sú vík er bugar menn,
barning þurft' að þreyja.
Þungt að tala þjakar enn,
þyngra var að þegja.
.
Í Reykjavík ráðamenn
ræskja sig og lofa.
Breiðavíkurbörnin enn,
bara fá að sofa.

23.03.2007 smá tilraun