Hvaldir? Það er ekki íslenska sko. Gæti þetta átt að vera Kvaldir? Þá er bragfræðin röng.

Kannski átti þetta að vera hvalir. Hvalir mjólka hross og kýr. Hefuru aldrei séð hval mjólka hross?

Nei, bara ketti.

Svo þyrfti eiginlega að hafa það: agnið póar taka. Ekki satt?

Jú, 'agnið póar taka.'

Hvalir mjólka hross og kýr...

Ziyi að feta sig á slóðir öfugmælakveðskapar.

jú agnið póar taka, en er einhver framburðarmunur á hv og kv?

samanber Kver og Hver.

Það fer eftir landshlutum og fólki. Ég ber HVER fram með HV hljóðinu. Í vestur-Skaftafellssýslu segja margir Hger (g eins og í og) og í austur-Skaftafellssýslu beramenn hv fram sem hv en ekki kv eins og því miður hefur gerst í framburði íslensks máls. Þetta er álíka álappaleg framburðarvilla (þ.e. að hafa hv og kv það sama) og menn myndu segja A og Á alveg eins.

Það er kannski algengt að það sé lítill framburðarmunur á hv og kv - en það er STÓR merkingarmunur í rituðu máli.

Ég tek upp kver og les það. En hver getur tekið upp hver? Kvalir hrjá mín bein, en hvalir synda heimsins höf.

Enn er bullað og nú í ílla bundnu máli. Framburðarmunurinn er mjög greinilegur í munni rótgróinna sunnlendinga og þetta telst ekki rétt kveðiin vísa..
Ég legg það til að áður en þú reynir þig við frekari ritun félagsrita lítirðu á reglur þær sem gílda um ritun slíkra rita... og drullist svo til að fara eftir þeim.

Ég tala svona, ókei bæ!

Myndmálið í þessari tímamótavísu er athyglisvert. Póar hljóta að vera gestir hér á Gestapó. Hér er brugðið upp mynd þar sem þeir eru saman komnir við mjaltir hrossa og kúa. Þeim líður illa, þeir eru kvaldir. Það er erfitt að mjólka hross og kýr. Yfir þeim situr skáldið Ziyi, glottandi við tönn. Með einbeittum , ægisdýrum kvæðum sínum og sögum, jafnvel yðvarsrörakrækjum, breytir kraftaskáldið mjaltafólkinu sárkvalda í fiska. Ekki lýkur álagakveðskapnum við það heldur láta póarnir töfrast undir söngum hinnar japanskættuðu Lórileijar tl að þiggja agn hennar, hina hárbeittu andans kuta, og taka óðara við að flaka hver annan. Eftir þann hildarleik liggja Póarnir steindauðir á víð og dreif í fjósinu en jarðneskar leifir þeirra, beinargarðar, flök og röð, troðast undir af ómjólkuðum búpeningnum, hrossum og kúm. Í baksýn sést örlagaskáldið austræna skála í kaplamjólk við fiskúrganginn og segja: „svo er hver hvalinn og hvartiði nú“.

Gæti verið Hlew, eða þá að þetta var vísa sem var samin úr einhverjum orðum sem féllu til við upphugsun leirburðar þessa, því hefur þetta enga sérstaka mynd og er ekki útskýringarvert.

Þetta er athyglisvert ljóð fyrir margra hluta sakir. Hins vegar mætti lagfæra það aðeins. Þá væri það stórkostlegt kornflex!

Jah... allavega boðlegt aftan á kornflexpakka... afsakið hornflexpakka.

Munið þið ekki titillinn?