Ort um borđ í vatnabáti á leiđ frá eyjunni Kizhi í Karelíu í lok ágústmánađar.
Knörr ţú átt, kostafley,
keikur ţú horfir úr stafni.
Framtíđ ć felst í ţví
fundvísum treystir ţú hrafni.
Áfram svo, endalaust,
á međan heldur ţú nafni.
Lifir ţú lífiđ af
láttu ţađ enda á safni.
Hugur ţig hálfa leiđ
hefur úr óminnisflaumi.
Árćđnin upp ţér nćr
yfir ţó bulli og kraumi.
Allir fá af ţví nóg
eilíft ađ standa í glaumi.
Lifir ţú lífiđ af
láttu ţađ enda í draumi.
Fordild oft flekar hug
fjandann viđ aldrey ţó grátum.
Mistökin manna ţig,
mótlćtistrú ey viđ játum.
Hugrekki, hamingja,
halda ţér yfirleitt kátum.
Lifir ţú lífiđ af
láttu ţađ enda í gátum.
Lífiđ er lostadans,
leika ţar mildi og harka.
Frelsi er fárra völ,
flestir í gegn um ţađ slarka.
Lengst ţú nćrđ líki ţér
löngum af krafti ađ ţjarka.
Lifir ţú lífiđ af
láttu ţađ enda án marka.
Mikiđ er ţetta skemmtilegur sálmur og smekklega samsettur, (ţrátt fyrir misnotkun ţína á yfsiloni á stöku stađ). En ég hefđi gaman af ađ vita nánari deili á stađnum sem ţú tilgreinir sem fćđingarstađ sálmsins. T.d.hvar á jarđkringlunni sá stađur er.
Kćrar ţakkar.
Kizhi er stór eyja, rúmlega klukkutíma bátsferđ frá höfuđborg Karelía lýđveldisins. Hún liggur í nćst stćrsta vatni Evrópu.
Karelía lyggur ađ Finnlandi, og ţarna sá ég međal annars skotgrafir úr seinni heimsstyrjöldinni úr framlínunni, u.ţ.b. 100 kílómetra frá Finnlandi.
Á Kizhi er mikiđ safn af trjábolabyggingum, t.d. risastór kirkja sem smíđuđ er án nagla.
Ég hef róiđ meira á sjóbátum en vatnabátum. Ţađ var stórfurđulegt ađ horfa yfir svona stórt "haf" og finna enga sjávarlykt.