Ferðin til Bandaríkjahrepps gekk vonum framar, ég er kominn heim með allt mitt hafurtask. Einnig komst betri helmingurinn heim með allan sinn ránsfeng. Það er sosum ekki margt sem þið þurfið að vita um þessa ferð en hér er eitthvað:

- Hrepparar eru mjög spenntir yfir hrekkjavökunni sem var nú á þriðjudag. Þegar við komum til Bandaríkjahrepps tveimur vikum áður var fólk þegar farið að klæðast ýmsum búningum. Vinsælast var að mála á sér hörundið, ýmist svart eða gult, og hegða sér á afbrigðilegan hátt. Þeir sem máluðu sig svarta klæddust yfirleitt allt of stórum fötum, töluðu mikið og óskýrt og voru iðnir við að sníkja smápening af öðrum. Þeir virtust flestir hafa fengið frí frá vinnu og ráfuðu um götur bæjanna með lottómiðana sína.

- Þeir sem ekki klæddust grímubúningum voru áfram í sínum hefðbundnu fötum, gallabuxum, ýmist skósíðum eða hneykslanlega stuttum, köflóttum skyrtum eða ermalausum bolum og derhúfu með mynd af uppáhalds kappaksturshetjunni. Bæði kyn höfðu síðan nær undantekningalaust á höfði sér hár, stutt á kollinum en sítt að aftan, sem hefur þótt fínt frá því elstu menn muna.

- Kaupfjelag er í hverjum bæ, þar fæst allt milli himins og jarðar fyrir hóflegt verð. Mér reyndist erfitt að draga kerlu mína þaðan út. Hún fyllti allar ferðatöskur af alls kyns góssi svo litlu munaði að ég þyrfti að borga fyrir yfirvigt á heimleiðinni.

- Allar staðhæfingar kbikmynda og sjónvarpsþátta um að Amerískar löggur borði mikið af kleinuhringjum eru á rökum reistar. 300 sérhæfðir kleinuhringjastaðir eru í Boston, en þar er einmitt stórt lögreglulið.

- Eitt kvöldið var mikið um að vera í nágrenni hótels okkar þar í borg, mikill fjöldi ungmenna safnaðist saman og var með minniháttar skrílslæti. Lögreglurnar fimm sem við sáum máttu ekkert vera að því að þagga niður í liðinu, þeir voru að klára kleinuhringina sína.

- Steikur á Bull & Finch Pub eru afar ljúffengar. Sá staður er fyrirmynd hins fræga Staupasteins.

- Íbúar Boston kunna ekki að meta evrópska knattspyrnu, svei þeim!