Ég á gamlan bát til að leika mér á á Eystrasalti. Þetta er reyndar báturinn sem pabbi smiðaði á sinum tíma og ég hef tekið við þegar hann varð að hætta fyrir aldurs sakir. Við höfum svo gutlað á Finnlands strendur og í álenska skerjagarðinum. Svona gamlall bátur þarfnast viðhalds og einnig vélin sem í honum er. Sem betur fer er báturinn einnig með segl.
Svo sjósetti ég bátinn í vor og var glaður. Uns ég reyndi að koma vélina í stand. Hún fór að blanda kælivatn með smuroliu svo að leit út alveg eins og majones og ekki er þetta nú æskileg hegðun af svona virðulegri og gamalli vél. Nei, og ég bölvaði vélina í sand og ösku og spurði hvað svona nútíma díslilvél mundi kosta. Fékk að vita það og hringði í vin minn vélstjóra sem var með skípi í Svíþjóð en pabbi hans heitinn var mikill trillukall hér á slóðum og átti glás af vélum og varahlutum af viðkomandi gerð. "Jújú, farðu bara heim til mín og í bílskúrina og taktu þar strokkhús og stimpillok, það ætti að duga."
Ég þakkaði honum, gerði eins og hann hafði sagt. Tók vélina í sundur með skiptilykli og skrúfjárni og setti upp nytt strokkshúsið og stimpilokið, tók allt saman og sneri með sveifinu. Fór ekkert í gang, tók kertið út og gáði. Enginn neisti. Hringði aftur í vin minn, hann var að landa brotajárn á Baskahéraði á Spáni. Hann sagði mér að athuga með segulkveikjuna, stilla bilið á rofinu í 0,40. Sem ég og gerði og vélin fór í gang. Og hefur gengið svo vel allt sumarið að ég tími ekki gefa hana í varahluti til vinar mins, ekki alveg strax, þó íslenska konan mín hefur lengi beðið eftir snyrtilegara og öruggara og nútimalegara vél í bátinn okkar.

Svo for ég að hugsa málið í stærra samhengi. Jú, nútímatækni er eflaust mun öruggara, snyrtilegara, afkastameira og jafnvel vistvænna en eldri tækni. En.
Það er, eða var, mun aðgengilegara. Maður þarf ekki vera lærður vélvirki, með leiðbeiningum og skiptilykli getur maður tekið vélina í sundur. Og sett aftur saman, meira að segja. Nútímavélar eru svo viðkvæmar og maður þarf næstum tölvubúnað til að gera við þær. Æ fleiri og fleiri verða gersamlega utangátta hvað sem tækni snertir, viðgerðir eru aðeins fyrir fagmenn og fyrirtæki. En verst bitnar þetta á unga fólkið. Í den voru ungir drengir sem höfðu engan áhuga fyrir skólann sifellt að fikta í skellinöðrur og rassvélar og lærðu á óvart heilmikið. Þröskuldurinn til atvinnulifs eða iðnnáms var mun lærri. 'i dag fara strákar með vespurnar sinar beint á verkstæði og láta gera við, pabbi borgar reikninginn.
Með því að gera svo stórar kröfur höfum við skapað tækni sem er alltaf flókið fyrir leikmenn og gert nútímamanninn handlausan. Eða hvað segja Gestapóar?