Eftir ađ hafa neytt ofskammts ritverka Hallgríms Péturssonar brustu skáldastíflurnar. Ađ lokinni Ţingvallaferđ ţar sem Drekkingarhylur var skođađur ţótti höfundi sem sinn betri helmingur hefđi hćtt sér of nálćgt og ćtti refsingu skilda. Varđ ţá til eftirfarandi kvćđi sem getur vonandi orđiđ lesendum víti til varnađar:
Helgispjöll og hórdómssekt
húsgangsbrotin áđurţekkt,
fyrir ţau er Dóru drekkt,
dćmd af yfirvaldsins mekt.
Gjörđist sek um svikráđ tvenn;
sáttmálsbrot viđ Guđ og menn.
Óhlýđnast um ótal mart,
agabrotin straffast hart.
Sjá hér hvernig, sála mín,
syndin örg viđ mönnum gín.
Hún er löngum völt sem vín
veldur angist, sorg og pín.
Hún er freisting holdi klćdd,
hún er falliđ snáki gćdd.
Hún er Eva, epli fćdd,
Adams rifi sundurbrćdd.
Svoddan afbrot Evu ţví
endurspeglast hylnum í.
Veiklundađir vari sig
vítin leynast margvíslig.
Ađeins mun viđ efsta dag
iđrun manna bera hag.
Vilji Drottins varđveite
vist á himni - og jörđunne. Amen.
já mađur verđur sennilega ađ fara ađ lesa Hallgrím og fleiri til ađ mađur komist í stuđ.
Glćsilegt. Rennir mér í grun ađ ég muni koma til međ ađ lćra 4. erindiđ utanbókar.
Ţetta var hressandi lesning...
Tvímćlalaust sálmur mánađarins, ţótt víđar vćri leitađ.
Víst er hér látiđ vel í tje
vísnamáliđ, hvurgi hlje.
Mátuliga laust viđ spje
lífsins könnuđ innri vje,
klárlega stuđst viđ krossins trje,
Krists í nafni. Má ţađ ske
ađ hingađ komiđ sjálft nú sje
sálmaskáldiđ lifande?