Mynd segir meira en þúsund orð og augun meira en þúsund myndir: Þegar veðrið gekk af göflunum
17.08.2004
Nýliðið sumarferðalag vort varð að ýmsu leyti minnisstætt, eigi hvað síst vegna svo ótrúlegs veðurs að vér efumst um að vér munum nokkru sinni upplifa slíkt aftur hér á klakanum (?). Og það þó oss tækist að verða 100 ára. 27-28 stiga hiti eins og var við Mývatn er vér vorum þar er eitthvað sem eigi er líklegt að hitti á að koma á réttum tíma og stað á næstunni miðað við staðsetningu vora og tímasetningu á sumarfríi. Þó má auka líkur á slíku með tímafrekari ferðalögum og finnst oss það mjög freistandi, a.m.k. ef sumrin verða áfram jafn góð hér eins og núna og í fyrra. Og nota bene, áðurnefnd 27-28 stig eru skv. opinberum tölum Veðurstofunnar en eigi ónákvæmum hitamælum utan á sólríkum eldhúsgluggum landsmanna.
Kann þetta veður að hafa haft áhrif á og jafnvel brenglað sýn vora á einhverja staði, a.m.k. komum vér í fyrsta sinn á stað nokkurn er vér minnumst eigi að hafa oft (en þó stöku sinnum) heyrt nefndan sem einn hinn allra sérstæðasta á landinu. En oss fannst hann einmitt með þeim sérstæðustu er vér höfum komið á hérlendis. Eigum vér hér við Víti í Öskju, sprengigíg á bakka hins stóra og 220 metra djúpa Öskjuvatns. Gígur þessi er 100 metrar í þvermál og 60 metra djúpur niður að ljósblágrængráu vatni ofan í honum sem er volgt vegna jarðhita. Þar voru útlendingar í hópum að synda og baða sig. Litadýrðin var mikil, dæmigerðir brennisteinslitir, mjög sérkennilegur litur á vatninu, lækur sem rennur ofan í gíginn og einkennileg birta sökum misturs svo mikils að engu var líkara en vér værum staddir á meginlandi Evrópu.
Þetta virkaði allt miklu sérstæðara séð með eigin augum en á þeim myndum er vér höfðum séð frá þessum stað. Litadýrðin var miklu meiri, gígurinn stærri og brattara ofan í hann. Augun segja e.t.v. meira en þúsund myndir og því erfitt að sýna þetta á myndum. Nú bölvum vér því samt að eigi skuli vera mögulegt að senda hér inn myndir því þá myndum vér e.t.v. reyna að sanna mál vort með birtingu á 'tveggja hæða' (5x2) panoramamynd er vér tókum af stað þessum standandi á gígbarminum (spurning er hvort vér laumum myndinni inn einhversstaðar annarsstaðar við tækifæri ef vér nennum). Þarna eigum vér eflaust eftir að koma aftur þó síðar verði. En að síðustu varðandi þennan stað: Hvenær í skaðsólbrenndum simpönsum ætli það gerist næst að í talsverðum vindi á þessu algjörlega skjóllausa bersvæði í 1050 metra hæð verði eitt aðal 'vandamálið' það að vera of heitt í þunnum buxum og stuttermabol ?! Og það líka þegar eigi var verið á mikilli hreyfingu. Þetta voru sko eigi ekta íslenskar aðstæður en vér kvörtum eigi. Algengara er að vera skjálfandi af kulda á svona stöðum nema hreyfing og/eða hlýr klæðnaður komi til. Og jafnvel að sjá lítið fyrir rigningu, súld og þoku. En nú var allt skraufþurrt þarna en sjá mátti að gönguleiðin (tæpir 2 km) frá bílastæðinu að Víti hafði eigi alls fyrir löngu verið eitt forarsvað.
Hitt Vítið er vísað er til í fyrirsögninni er við Kröflu og var eigi nærri því jafn merkilegt, litir minni og vatnið á botni þess tært og eigi heitt. En veðrið var fáránlegt, 27 stiga hiti. Og enn meiri var hitinn ofan í sérkennilegum, svörtum gígum við Leirhnjúk (sem er líka á Kröflusvæðinu). Þarna var allt nær svart því um er að ræða ný hraun og gíga úr Kröflueldum fyrir 20-30 árum. Af svörtum gígveggjunum var skjól og svo bættist við jarðhiti því eigi er allt kulnað þarna. Veðrið var því himneskt en hitinn sumsstaðar sem í helvíti (35-40 stig er líklega góð ágiskun á hitann sumsstaðar þarna).
Eins og sjá má var því ýmislegt öfugsnúið vegna veðurs. Eigi bara hitinn í 1050 metra hæð við Öskju. Er sest var að snæðingi við Mývatn var besti kosturinn að gera það utandyra í skugga og sem mestri golu en eigi innandyra eða í sól og skjóli fyrir vindinum eins og venja er. Og sem betur fer var fremur lítið um mý. Á rykugum vegum inni á hálendinu (allt var skraufþurrt, þarna hafði eigi rignt nokkuð lengi) vantaði illilega loftkælingu, rykið sem kemur inn ef gluggar eru opnaðir er miklu verra en hitinn. Og vér settum glæsilegt persónulegt met í ísáti.
Að lokum vakti það nokkra athygli vora að nær eingöngu var útlendinga að sjá á mörgum þessara staða. En e.t.v. er það bara eðlilegt. Af einhverjum ástæðum munu vera til eitthvað fleiri útlendingar en Íslendingar í heiminum.