Stundum kemur lífiđ manni skemmtinlega á óvart.
Ţađ var hérna síđasta fimmtudagskvöld ađ ég var ađ taka til. Ţá hringdi síminn minn. Ég kannađist nú ekkert viđ númeriđ. Var svona nćsta viss um ađ ţetta vćri Gallúpp, Mogginn eđa veriđ ađ biđja mig um styrk til holugraftar fyrir heimilislausar kanínur eđa eitthvađ viđlíka. Ţađ var ađ vísu veriđ ađ biđja mig um frammlag, en ekki peninga.
Ţannig var nefnilega fyrir nokkrum árum, 2004 - 2005 ţá skrifađi ég nokkur ljóđ inná síđu sem kallast ljod.is. Mađurinn í símanum var sumsé ađ falast eftir einu ljóđa minna, ljóđiđ Gleymdur koss, í bók sem koma mun út fyrir jólin. 100 ljóđ eftir 100 höfunda. Auđvitađ samţykkti ég ţetta, enda finnst mér ţađ heiđur ađ fá ađ vera međ í einhverju svona. Ég verđ nú ađ setja ljóđiđ hérna inn líka
Gleymdur koss
Sem lítiđ snjókorn
ég kyssti ţína kinn
bráđnađi...
og ţú gleymdir mér strax
Ţađ skal til glöggvunar geta ţess ađ ţetta, og hin ljóđin sem ég setti ţarna inn eru ort áđur en ég kynntist Nóttuni minni. Ţessvegna er stíllinn á köflum ađeins í ţunglindari kanntinum.
Wayne Gretsky, ţú ert unglingur, og ţađ finnst mér skki sniđugt. [Glottir eins og fífl.]
Ţetta er fallegt.
Ég hef aldrei sagt svona áđur.
Ţú gleymir ţví seint.
Mér ţykir ţađ samt fallegt.
Mér finnst ţetta bara alveg fínt.
Til lukku međ ađ vera orđinn "útgefiđ ljóđskáld"
Til hamingju međ ţetta ástin mín. Ég er bara ađ springa út stollti. Haltu áfram ađ skrifa ogendilega skrifađu nú eitthvađ ađeins líflegra. (glottir eins og fífl og knúsar Nermalinn sinn fast)