Jæja, öllu má nú ofgera. Ég ofgerði koníakinu um helgina. Helgin og ég giftum okkur, áttum í það minnsta sannkallaða Vegas-Upplifun. Hvort sem átt er við í orði eða á borði. Ég pantaði staup á borðið. Eitt borð, mörg staup. Engill vakti yfir mér, passaði að ég braut ekki af mér nema þegar slíkt væri óhætt. Mér varð eitthvað heitt og fletti klæðum, vægt brot. Ég braut glas, alvarlegt brot. Sjónin varð undarleg, líklega ljósbrot. Meig utan í hús, lögbrot. Kyssti yngismey, hjúskaparbrot. Hrundi niður tröppur, næstum fótbrot. Undir rest vildi ég helst hlaupast á brott. Skítt að vera hlekkjaður við peningaætuna. Hún var ekki kát þegar ég kom heim. Öllu má hún ofgera!

~Keisarans hallir skína~