Tunglskinið er svo bjart núna að það lýsir sem dagur, bláleitur dagur. Það merlar á snjóinn. Fullkomin glitrandi stjörnuljós í samkeppni, samvinnu og í samspili við stjörnur himinsins.
Í hvora áttina á að líta? Upp til stjarnanna eða niður á snjóinn?
Hvortveggja er jafn fagurt.
Indislegur ljúfi andvarinn læðist innum gluggann minn og stórissinn blaktir til og frá, á meðan ég sofna og hverf inní draumalandið...
Heillaríkt nýár kæru Póar. Megi nýja árið verða okkur víðsýnt og fagurt.
Það er stundum óþarfi að velja, það er hægt að hvarfla augunum á heildarmyndina og sjá stjörnurnar skína á snjóinn.
Góðar kveðjur líka til þín Grýta.
Best er að gefa sér nægan tíma til að geta horft í allar þær áttir sem sýna manni áhugaverða hluti og atburði. Gleðilegt árið Grýta!
það er satt og rétt hjá ykkur stelpur, víðsýnin er lykilatriðið.
Stundum er það bara svona þegar fegurðin er allt í kringum mann að maður verður dolfallinn.
Já og takk fyrir það liðna.