11 desember 2090
Sjónin er horfin og ég veit ei lengur hvađ ég er ađ skrifa, fyrirgefđu dagbók mín ef ţetta er illa skrifađ ţađ er ekki illa meint.
Ţormóđur vinur minn hefur veriđ laus viđ Kölska í hálft ár, ekkert viđ ţví ađ gera, en hver nennir ađ vera Kölskafrćđingur ef enginn er Kölski?
Ég fć enga vinnu sem sagnfrćđingur ţví enginn trúir ţví ađ Kölski hafi nokkurn tíman veriđ til, ţađ er reyndar ágćtt, en glímurnar verđa líklega ekki fleiri.
Ansvítli ertu duglegur í dag, Sćmi minn. Ţér er nú alveg óhćtt ađ standa upp og fá ţér kaffi og međđí endrum og sinnum.