Já nú er mér öllum lokið. Og þó fyrr hefði verið. Endurkoman eftir sumarið varð að engu og ég sé betur og betur að það er mér fyrir bestu að detta ekki íða aftur. Ég er farinn,- Gestapó má eiga sig og sína án mín. Ég afsala mér öllum embættum og dóteríi sem mér hefur áskotnast á þessu- ja, tja næstum hálfa ári. Einhver heiðursborgari sér kanski sóma sinn í að dysja hræið, opinberlega eða ekki... sama er mér. Og reynið að haga ykkur og hafa stjórn á hyskinu sem þið dragið að ykkur, elskurnar. Annars er aldrei að vita nema ég bylti mér í gröfinni, en ég vona að þess gerist ekki þörf. Ykkar vegna. Ég ætla ekki að gerast svo ósmekklegur að stela annarra manna kveðjuræðum en ég verð að segja að þetta hefur verið alltof stuttur tími til að kynnast mörgu því heiðursfólki sem hér hýrist þegar það ætti að vera að gera einhvað annað og mörgum hef ég kynnst miklu betur en viðkomandi eiga skilið. 777 er fín tala. Lifi sannleikurinn.

Út vil ek.