Sagan af sumargöngutúrnum sem endaði illa
Í dag, eftir að ég fór með móður minni í Kringluna, ákvað ég að skella mér í góðan göngutúr í tilefni sumardagsins fyrsta. Illa vildi til að ég var ekki í neinum sokkum vegna þess að þeir eru allir ónýtir. Ég fór nú samt, og gekk upp í Nauthólsvík sem er um 2 kílómetra frá heimili mínu. Þegar þangað var komið tók ég eftir miklum sting í vinstri fæti. Þegar ég fór úr skónum uppgötvaði ég heiftarlegt hælsæri sem hafði nú þegar flagnað og sveið mikið. Ekki sá ég fram á að geta gengið aftur heim í skónum, og því brá ég á það ráð að rölta þangað berfætt. Á leiðinni gekk ég yfir malbik, möl og gras en slapp sem betur fer við glerbrot og dýraúrgang. Þegar um það bil 10 metrar voru eftir heim, gekk ég fram á lítinn fugl og bauð honum gleðilegt sumar.
Og lærdóminn sem draga má af þessari sögu: Eigið alltaf nóg af sokkum.
Þetta var gott innlegg og ég vona að sem flestir dragi lærdóm af þessu. Ekki allir sem geta orðið fyrir svona veseni og snúið því upp þjóðfélagslega þjónustu. Vel gert.
Ekkert mál. En gerið það lærið af þessu svo ég hafi ekki gengið [Hlær að eigin orðaleik] í gegnum þetta til einskis!
Lærdómurinn af þessari sögu er það að Furðuvera lét sokkaleysi og hælsæri ekki ræna sig gleði Sumardagsins fyrsta. Hefði hún gert það og kastað grjóti í fuglinn í stað þess að bjóða honum gleðilegt sumar hefði sokkaleysið unnið, fuglinn slasast og orðið vargi að bráð og ekki getað alið upp unga í sumar. Og Ísland hefði orðið fátækara fyrir vikið.
Ef ég væri svona furðuvera gengi ég ekki berfættur heldur ferfættur... og ekki í neinum sokkum á þófunum.
En lærdómurinn sem ég dreg af sögunni er þessi: Til að forðast kvilla á borð við þunglyndi, kvefkenndar skítapestir, lungnaþembu, mígreni, niðurrennandi pissukúk, heilalömun, doða, náladofa, vöðvabólgu, streitu, heyrnarleysi, krabbamein, niðurfallssýki og hælsæri... ekki fara í Kringluna.