Mikið ofboðslega var þetta skemmtilegt kvöld, ég vott hér með samúð mína öllum sem sáu sér ekki fært að mæta. Nú við Þarfagreinir vorum samfó og mættum galvösk klukkan 00:06 að mig minnir að einhver hafi tilkynnt. Við drifum okkur upp, en komumst þó ekki þangað áfallalaust. Amk ekki ég, því ég byrjaði á því að gera mig að gígantísku fífli fyrir framan Kaktuz sem sá um að rukka þennan skitna þúsunkall, sem er náttúrulega ekki neitt fyrir þessa skemmtun. Ég mundi nefninlega ekki allveg hvar ég hafði séð þennan mann áður, og þurfti endilega að blaðra því út úr mér.
Nú er við komum upp sáum við okkur til mikillar skelfingar að staðurinn var næstum pakkaður. En eftir örstutta troðslu og smugu á milli fólks sáum við mann sem við könnuðumst við, nefninlega hann Isak Dinesen. Þó var skyggt á hann af þessum svaka fína hatti sem kom í ljós að riddari baggalúts, hann Heiðglyrnir, bar ábyrgð á. Og það varð ljóst að það var hann sem náði besta borðinu í húsinu, allveg up við sviðið. Við fengum að tylla okkur hjá þessum herramönnum og svo hófst biðin. Sem betur fer var hún ekki löng og liðsmenn köntrísveitarinnar byrjuðu að tínast á sviðið. Mikið voru þeir nú allir myndarlegir. (Varð bara að koma þessu að, er nú einu sinni kvenmaður og hvernig félagsrit væri þetta ef ég lýsti ekki yfir aðdáun minni á þessum sætu, klípanlegu, dúandi bossum og...nei heyrðu nú er ég aðeins komin út fyrir efnið.)
Kempan hann Rúnar Júlíusson sá sér ekki fært að mæta og eins og segir hér að ofan votta ég honum alla mína samúð. Það gerði nú ekkert til, því hann Spesi söng lagið Pabbi þarf að vinna eins og engill með viskírödd í staðin. Frábæru lögin komu hvert á eftir öðru, og voru tekin lög á borð við Kallinn, How do you like Iceland, og Yfirvaraskegg, svo nokkur séu nefnd. Þó saknaði ég þess að heyra ekki nokkur æðisleg lög eins og Kaffi og sígó, og Öskjuhlíð. En ég fékk rafmælis óskalag, mitt allra uppáhalds uppáhald Hún er stúlkan mín og vil ég hér með þakka sérstaklega honum Núma innilega fyrir það. Þeir tóku einnig nokkur lög sem ekki var að finna á plötunni, og ber þar kannski helst að nefna Ást á Pöbbnum, og eins og einhver sagði, minni að það hafi verið Spesi “Ef þetta er ekki köntrí þá veit ég ekki hvað!” Þeir enduðu kvöldið á slagaranum Stand by your man sem allar konur ættu að kannast við.

Ég vil segja eitt við þá sem ekki komust í gærkvöldi, sem og þá sem komu.
Stand by your men! (A.k.a Ritstjórn) og fjölmennið á næstu tónleika, hvar og hvenær sem þeir verða.

Strákar, takk fyrir mig!