Í falli mínu er
upprisa mín falin
Í dauđa mínum fann ég mitt líf.
Í tortímingunni er upphaf
Allra hluta.
Í stríđi er lífsgjafinn
međ sína iđnu hönd
miskunnsamastur.
Stríđ, ó, fallega stríđ
Sćktu mína ţjóđ heim.
Ég biđ ţig, ég biđ ţig.
Ó ţjóđ mín, ó, ţjóđ mín
Látum blóđ renna um
strćti okkar og torg.
Látum endurreisnar andann
Blása í brjóst okkar eylífum sigri.
Sigrumst yfir efninu
Og brjótum niđur múr stöđnunar.
Rćstum hinar andlegu rotţrćr.
Rćstum út til sjávar
Verk hina rotnuđu nútímans.
Ó, stríđ, ó, stríđ
Hve fögur eru ţín afkvćmi
Er spretta úr ösku eyđingar ţinnar.
Ţar, já, ţar er upphaf lífs
Nútíma Íslendings.
Ísland, ísland
Er stađnađ og storkiđ
Af alda langri kúgun ríkjandi stétta.
Pólitískt framsćkiđ, jú
En hin vinnandi stétt er sama og dauđ.
Ţađ sem viđ ţurfum er stríđ.
Ó, já, fallegt stríđ er ţađ sem viđ ţurfum
Til ađ hreinsa upp óţurft mannlegs lífs.
Látum nú herópinn óma
um strćti og torg
og bergmála milli fjarđa.
Látum bróđur drepa bróđur og systur systur.
Rífum niđur hinar fúlnu stođir
og byrjum á ferskum grunn
endurreisn Íslenskrar ţjóđar
Sjonarmid utaf fyrir sig. Geta strid verid falleg? Eg bara spyr svona hinsegin.
Hvurnig flopp?
Mér finnst sálmurinn samtíningur illa samsettra samhengislítillra slagara sem sökka. SKÁL!