Það að kynna sig er hin besta kurteisi og vil ég halda í heiðri þeim sið er hefur tíðkazt til þessa. Vonandi opnar þessi pistill arma ykkar til mín og eitt skuluð þið vita að hugur minn er þar sem þið eruð.
Oftar en ekki hefur maður þvælst á milli staða í netheimum í leit að hinum sanna sannleika, sannri skemmtan og sannri lífsgleði. Hvar sem maður hefur drepið niður músarbendlinum kemur maður að tómum kofanum hvað þetta þrennt varðar. Það var svo fyrir rúmu ári síðan að ég féll inn fyrir borgarhlið Baggalútíu og þá varð ekki aftur snúið. Stundirnar eru ófáar þar sem ég hef bókstaflega vatnað músum yfir fréttaskrifum ritstjórnar. Ekki hefur verið lát á því, þvert á móti. Það var svo veturinn 2005 sem ég lét til leiðast og skráði nafn mitt á svotilgert rafrænt eyðufyllingarform. Satt bezt að segja hikaði ég ögn áður en ég þrýsti á sendingarhnappinn. Eftir að hafa gengið með Baggafólki nú í nokkra daga ákvað ég að halda þessa litlu viðkynningu á sjálfri mér og vona að ég hafi ekki ruðst inn á skítugum skónum. Ég hafði til að mynda afar gaman af útihátíðinni um helgina! Verst að hafa misst af Lúdó og Stefáni.
Vertu velkomin, en mundu bara að þú hefur hér með fyrirgert sálu þinni.
Vonandi hefur þú bara gaman af þessu engu að síður.
Vá... ég er orðlaus. Þvílík fegurð. Þvílík reisn. Þvílík kona !
Má ekki bjóða þér í kaffi og með því ?
-
Velkomin kæra Montessori.
Ég er sammála Limbra í einu og öllu. Við kannski skellum saman í kaffisamsæti?
Vertu velkomin Montrasssori, ég hef ekkert ætilegt meðferðis en fáðu þér endilega eitthvað af velgjörðunum sem samferðarmenn mínir hafa að bjóða.