lengi hef ég látið orðið "uppistand" fara í taugarnar á mér.
þetta orð er notað yfir hugtak sem á engilsaxnesku leggst sem "stand-up", í merkingunni " einhver stendur" - og með merkingaraukanum "fer með gamanmál." "
það er til prýðilegt hugtak á íslandi: að hafa eitthvað í flimtingum. sem merkir að grínast eða gantast með eitthvað.
ég vil taka upp eftirfarandi orðnotkun:
flimtingar: skemmtiatriði, gamanmál.
flimtingamaður: grínari, sá sem fer með gamanmál
kraftflimtingamaður:sá sem þykir sérlega laginn við flimtingar hlýtur samkvæmt því að teljast kraftflimtingamaður.
sem er miklu fínna orð en skrípið "standöppari" sem fólk virðist nota í miklum mæli.
hvað líst ykkur kæru bagglýtingar?
Uppistand þykir mér einmitt gott orð og hefur góða og passlega merkingu í íslensku.
Mér þykir þetta ljómandi góðar hugmyndir, þó frekar óþjált í munni... en góð hugmynd...
Ég hef svosem aldrei haft sérlegt horn í síðu ´uppistands´-þýðingarinnar per se. En ég er þó alveg tilbúinn að gangast undir þetta sem þú ert að pæla... flottur hljómur í þessu orði, einkum þykir mér mikið varið í stafasamsetninguna ´ftf´, sem er allsekki óþjál frá mínum bæjardyrum séð.
Já, uppistand er dæmi um aulaþýðingu. Ekki færi slíkt frá Fjölnismönnum. Sjá annars http://www.geocities.com/nyyrdasmidja/ fyrir þá sem áhuga hafa.
Ég krefst þess þá að í öllum kraftflimtingakeppnum verði menn í stöðluðum spandexbúningum með fáránlega stór leðurbelti og prumpi allavega einu sinni per gigg. Enda er það alltaf fyndið
Kraftflimtingar, er ákaflega óþjált og gott orð - ég er því afar fylgjandi að þvinga þetta inn í Lútínuna
Svo þegar flimtingamenn keppa í kraftflimtingum, hafa þeir hvern annan í flimtingum og gera stólpaflimt að öllu.