Kćru vinir, langt er síđan Ýsfirzk fyndni kom síđast út. Viđ Ýsfirđingar höfum ţó ekki látiđ af kímni og gamansemi. Heldur er um ađ kenna ađ sökum anna hef ég ekki náđ ađ sinna útgáfunni sem skyldi. Ég náđi ţó ađ koma nokkrum gamansögum um Votleif frćnda minn á prent núna fyrir jólin og sendi ykkur međ beztu jólakveđju.
Hann Votleifur frćndi minn var međ eindćmum ölkćr ţó fjölskylda mín sé ađ öđru leyti mikiđ stúkufólk og bindindismenn. Ţrátt fyrir ţađ var Votleifur mikill ungmennafélagsmađur og var, ásamt föđur mínum, Hundblautum Vatne, einn stofnfélaga Björgunarsveitarinnar Hjálparhöndin á Ýsufirđi. Votleifur stóđ gjarnan fyrir skyndihjálparnámskeiđum og sagđi eitt sjálfur svo frá: „Ég var á skyndihjálparnámskeiđi og tók ađ mér ađ kenna blásturs eđa munnn viđ munn ađferđina. Ég fékk mág minn, Hundblautan Vatne, sem var ţarna á fundinum, til ţess ađ vera sýnisbrúđu. Ég blés í hann og ţađ rann ekki af honum í heila viku.”
******************************
Í annađ sinn var hann ađ kenna blástursađferđina og fékk Hástein barnakennara til ađ koma og leggjast á gólfiđ. Hann beygđi sig síđan yfir hann og sagđi um leiđ „ég ćtla bara ađ sýna ykkur ađferđina. Ég ćtla ekki ađ blása upp í hann“.
Ţá heyrđist í Ragnari á Brimslćk „ţađ er allt í lagi ţó ţú blásir upp í hann, Votleifur. Hann er ekki á bíl“.
Gaman ađ sjá ýsfirzka fyndni hjer á ný eftir langt hlje. Gleđileg jól.
[Ritađ 22.12.2018 12:37]