ţađ mćtti jafnvel syngja sálminn eins og slagara, og endurtaka seinnipart hverju sinni. Ţannig hafđi ég ţađ allavegana í samningunni.
Ţó líkaminn dyljist líni
lífiđ er opin bók.
Fćrđu mér flösku af víni
svo fáum viđ okkur smók.
Viđ löbbum á lífsins síđum
letrum ţar ćvislóđ.
Áfram um línur líđum,
- ljóđin međ sporum tróđ.
Tíminn er hönd, sem hanski
hefurđu samfylgd léđ,
svo fáum viđ kaffi og kannski
koníakstáriđ međ.
Er dauđinn kemur í kaffi
og komin hinsta stund
vil ég vinur minn skaffi
wisky fyrir blund.
Gefiđ manninum Vindil, já og koníak, já og hvađ sem er..Herra Barbapabbi ţér eruđ óumdeilanlega snillingur.
Lífiđ er stutt, Njótum ţess.
Nautnaseggur segir Offari.
Látiđ mig um ţađ. Ég hef séđ til hans í góđum gír.
Ţađ má syngja ţetta undir mörgum lögum t.d Undir bláhimni og Eyjalaginu: Á trillu ég fór međ Trana.
Ţađ ţýđir ekkert annađ en ađ láta eftir ţessum blessuđu nautnum... skál...
Mikiđ óskaplega er ţetta fallegur & góđur sálmur.
Svona kvćđi fylla mann vellíđan, bjartsýni & mannkynselsku.