.
.
.
Juan… Juan! kallaði mamma, hvar ertu strákur, Juan… Juan!. Hérna mamma! kallaði Juan á móti, hérna mamma!... Og hvar er „hérna” eiginlega í heiminum kallaði mamma í gamansömun tón, en heyrði samt sem áður hvaðan köllin komu og gékk á hljóðið. Juan var úti á veröndinni með bílana sína í æsispennandi kappakstri. Juan er þegar þessi saga byrjar níu ára spænskur ósköp venjulegur strákur, ljós á hörund vegna lítilar útiveru, dökkhæður með stór brún viðkvæm og spyrjandu augu.
.
Juan var duglegur í skólanum og skaraði þar fram úr flestum jafnöldrum sínum. Hann var einkabarn og kom frá heimili sem töluð voru jöfnum höndum þrjú tungumál spænska, enska og þýska. Faðir hans var breskur bankastarfsmaður sem kynnst hafði móðir hans á Mallorca sem var hennar fæðingarstaður, Hún átti þýskan föður og spænska móðir. Juan talaði öll þessi tungumál jöfnum höndum og mallorkeen við ömmu sína; en það er mállýska mikið töluð á eyjunni og minnir um margt á catalonísku.
.
Juan sagði mamma, mig vantar svo að þú farir út í búð fyrir mig, okkur vantar mjólk brauð og álegg. Já mamma ég er alveg að koma svaraði Juan. Juan minn okkur vantar þetta núna „ekki á morgunn(manjana)” sem var af hennar hálfu örlítið skot á sínar eigin spænsku rætur, þar sem „á morgunn(manjana) vill oft vera viðkvæðið ef á að gera e-ð.
Já, já mamma mín segir Juan og kemur hlaupandi. Mamma lætur Juan hafa 10 evru seðil og segir honum eins og alltaf að passa peningana vel.
.
Juan hleypur af stað út í búð sem er ekki langt frá þar sem hann á heima og finnur sér körfu. Hmmm. Mjólk já hún er þarna, brauð, hvar var það nú aftur, jú þarna og svo gott álegg. Hann hafði safnað þessu öllu samviskulega saman í körfuna og fór síðan með hana að afgreiðsluborðinu.
.
Þar var vingjarnleg eldri kona sem kannaðist við Juan því að hann hafði komið í búðina áður. Hún tók vörurnar og renndi strikamerkjunum fram hjá skannanum og það kom píp í hvert skipti sem skanninn þekkti strikamerkið. Það gera 8.45 sagði afgreiðlukonan. Jámm er með það hérna í vasanum mínum, sagði Juan og fer að leita í vösunum sínum. Sér til mikillar skelfingar finnur hann ekki 10 evru seðilinn sem mamma hafði látið hann fá. Hann fékk kökk í hálsinn, þetta getur ekki verið, hann leitar betur, fer yfir alla vasana skipulagslega. Allt kemur fyrir ekki, 10 evru seðilin er bara hreint ekki þar að finna. Hann finnur hvernig tárin byrja að leka niður og hann kemur ekki upp orði við afgreiðlukonuna.
.
Hann hleypur út úr búðinni og beinustu leið heim til mömmu. Hann stendur titrandi í ganginum heima og stynur upp með grátstafinn í kverkunum að hann hafi týnt peningnum. Juan hafði áður týnt peningum; og mamma sem venjulega var svo skilngsrík og góð, var núna venju fremur upptekin af vandamálum fullorðana fólksins,
.
James hafði hringt úr bankanum og sagt að hann yrði að vinna eftirvinnu. Þetta var ekki í fyrsta skipti, heldur hafði verið að aukast mjög undanfarið. Hana grunaði að hann væri farinn að halda við aðra konu. Hún var leið og reið út í allt og alla og lét það bitna á litla stráknum sínum.
.
Juan sagði hún hátt og reiðilega. Nú skalt þú fara út og ekki koma heim fyrr en 10 evru seðilinn er fundinn. Þú skalt læra að peningar eru verðmæti sem ekki er hægt að týna í tíma og ótíma. Þetta sagði hún á þýsku og mjög reiðilega. Juan hljóp hræddur og grátandi út.
.
Um leið og Juan hjóp út áttaði mamma sig á hvað hún hafði sagt og gert. Hún settist hágrátandi í næsta stól og vissi varla í þennan heim né annan í góða stund. Þá tók hún sig saman í andlitinu og fór út að leita að litla fallega stráknum sínum.
.
Þetta gerðist svona um hádegisleitið og mamma kom uppgefin heim þrem tímum seinna, eftir að hafa leitað um allt nágrennið . Hún hafði hringt í James og sagt honum hvað komið hafði fyrir og hann lofaði að koma heim eins fljótt og hann gæti. James var kominn heim rétt á undan henni og fór strax sjálfur út að leita. Um kvöldmatarleitið hringdu þau í lögregluna. Þar tóku við spurningar og skýrslugerð og eins og því miður vill oft verða þegar þungt og mikið skrifræði er annars vegar þá verður lítið úr fræmkvæmdum lengi vel.
.
Víkur nú sögunni að Juan sem hjóp grátandi út og hélt áfram að hlaupa þangað til hann gat ekki meira. Þá fór hann að hugsa og það eina sem komst að í litla höfðinu hans var að finna 10 evru seðilinn. Hann gékk um með óvarið höfuðið í brennandi sólinni og leitaði út um allt að 10 evrunum. Á einhverjum tímapunkti „komin með mikinn hita vegna sólstings og út af uppnáminu sem að hann var í” gerðist eitthvað óafturkallanlegt í litla fallega höfðinu hans.
.
Hann fannst rétt um nóttubil, ráfandi um hálfmeðvitundarlaus og með óráði.
.
Núna er Juan orðin 27 ára. Hann vaknar á stofnuninni sinni viðþolslaus á hverjum morgni. Bíður óþolinmóður eftir fylgdarmanni, sem að fer með hann í gönguferðir, svo að hann geti haldið áfram leitinni að 10 evrunum……….
.
Hann verður að finna þær svo að hann megi fara heim.
.
.
.
.
.
.
Töfra Stundir.