Loksins lenti kvikmyndin Bjólfskviða á landinu eftir áralanga för milli kvikmyndahátíða um allan heim. Ekki er gott að segja til um hvort myndin hafi elst vel á þessum 2 árum. Ljóðabálkurinn lifði í 1000 ár eða svo en mín trú er að þessi mynd gleymist á um það bil 10 árum.<br />
Eftir að hafa farið á þessa dýrustu mynd íslandssögunnar fór ég að hugsa í hvað peningunum var varið. Að minnsta kosti var myndin langt frá því að líta út eins og hún kostaði milljarð króna. Hvergi sáust merki um þrotlausa vinnu hundruða manna í fjöldamargar vikur nema einna helst á sjálfum tökustaðnum. Það fólk hefur hinsvegar greinilega unnið sína vinnu af miklum vanefnum (framleiðanda að því er virðist) og það sannfært um að eftirvinnsla myndarinnar myndi bæta úr lélegri lýsingu og öðru.
Hvergi sást skot sem var fjömennara en 10 manns. Leikmyndir sem hafa verið byggðar eingöngu úr rekaviði, segldúk og sprekum kosta ekki milljarð. Búningarnir voru í stíl við þema myndarinar, óræðnir, óljósir og allt unnið á öruggan hátt. Danir, Gautar og Keltar hafa klárlega haft einungis einn fataskáp því engin ummerki sáust um mismunandi stíl þessara fornu manna.
Hvað eftirvinnsluna varðar þá virtist sem klipparinn hafi annaðhvort verið blindfullur eða sofandi (jafnvel hvoru tveggja) því allar klippingar fyrstu 20 mínúturnar voru stórfurðulegar. Það má halda tryggð við bók en að geta ekki slitið sig undan því að nánast birta blaðsíðutalið á fjörurra mínútna fresti þykir mér ekki vera mikið bíó.
Ingvar var að mínu mati kjánalegasta tröll sem ég hef augum litið, enda er maðurinn lægri í loftinu en ég sjálfur svo ekki að undra það Glottir eins og fífl.
Flestir aðrir virtust hafa litla hugmynd um sína persónu, þá hvaða stöðu hún hefur í þjóðfélaginu, hvaða lífsreynsla liggur að baki og knýr hana áfram í þessarri ferð. Ábúendur hjá Hróðgeiri konungi voru eins og verstu rónar. Eina manneskjan sem sýndi reisn var galdrakerlingin Selma. Flestir leikendur virtust útkeyrðir af vinnu sem kom fram í myndinni á þann hátt að menn voru að því er virtist tandurhreinir og nýsnyrtir eina stunda og grútskítugir aðra. Fyrir áhugamen um glappaskot er vert að benda á hálsmen Hróðgeirs, lítill Þórshamar í leðuról, sem birtist og hverfur ítrekað.
Fyrir viðleitni til að færa ljóðabálk á hvíta tjalið fær myndin tvær stjörnur. Tek hana kannski upp á VHS þegar hún verður páskahátíðarmynd Ríkissjónvarpsins árið 2008. Þá verð ég nefnilega búinn að gleyma því að ég hafi séð hana áður.
B.Ewing okkar maður á tökustað (þó ekki þessum). Frábær gagnrýni, fæ svo bara lánaða hjá þér VHS spóluna minn kæri.
Ég hef ekki séð þessa mynd en ég veit hún er slæm af því hún er íslensk.
ekki eru allar íslenskar myndir rusl kæri vinur. mundu eftir STELLU í ORLOFI.
Nýtt líf, Með allt á hreinu, Sódóma, Englar Alheimsins eru allt saman fínustu myndir, hver á sinn hátt.
Og svo er Blossi, það má ekki gleyma Blossa, við meigum ALDREI gleyma BLOSSA! [Bindur hnút á gleraugun sín í bræðiskasti]
810551 var fín mynd og fyndin. Nýtt líf og Dalalíf voru líka æði og hinar tvær voru ágætar á sinn hátt líka.
Hver í bjölluhausnum er þessi Grendill? Mig hefur alltaf langað til að vita hver Grendill er!!
Hef einmitt hikað við að fara á þessa mynd af ótta við 'íslensku einkenninn' á henni. Horfi frekar á Bjólfskviðu Christophers Lambert í staðinn mér skilst þó að þar sé móðir Grendils ljóshærð kona með stór sílíkonbrjóst. Ekki amaleg skrýmslamóðir það.