Í dag átti að vera frídagur bílsins, eða svo hélt borgarráð og nokkrir falsmiðlar fram í dag.
Veljum réttu leiðina hefur staðið á strætóskýlum undanfarið. Nú, eftir að strætó fer bara eitthvað og engar lestar eru ennþá komnar á göturnar (aðrar en bílalestar) þá var blásið í herlúðra og vörn snúið í sókn gegn allri þessarri dæmalausu umferð.
Eftir að hafa hlakkað mikið til þessa dags nú í margar vikur varð ég fyrir gríðarlegum vonbrigðum með þátttökuna. Svo virðist sem flestir hafi ekki áttað sig á að þessi byltingardagur væri í dag. Væri kannski ekki til? Hver veit?
Hvað hefur orðið um samstöðu íslendinga þegar kemur að þjóðarátökum? Allir gefa í símasöfnunum þar sem símfyrirtækin hirða 40% peningana. Allir taka þátt í keðjubréfum til styrktar þess sem var efstur á blaði. Allir setjast fyrir framan sjónvarpið þegar Áramótaskaupið, Ávarp forseta, Gísli Marteinn og Spaugstofan eru sýndar. En aftur að þessum blessaða degi.
-
Eftir að hafa vaknað í morgun kátur og hress tilbúinn að takast á við daginn sem átti að vera frelsandi fyrir alla þjóðina lagði ég af stað í vinnuna. Ekki byrjaði það nú vel. Fyrsta sem ég heyri er fólk að skafa bílrúðurnar! Hvað á þetta að þýða? hugsa ég og held áfram. Kannski bara einhver einn sem gleymdi sér. Umferðin var sýst minni en á ósköp venjulegum morgni. Sama röðin, sömu tafirnar sama vesenið, sama brælan úr sömugömlu druslunni sem blæs reyknum og eimyrjunni inn um öll skúmaskot og miðstöðvar. Enginn tímasparnaður, engin tillitsemi, nær enginn í strætóunum frekar en venjulega.
Sama var í hádeginu er ég skrapp út fyrir veggi vinnunar. Traffík og aftur traffík. Fáir að labba eða hjóla (kannski skiljanlegt, enda kalt).
-
Á næsta ári geri ég eins og ég gerði í dag og hef gert hingað til. Aka sjálfur af stað á eigin bíl á bíllausa daginn.
Dúkkur fá strax fyllt út í alla litlu reitina á skírteininu enda með afbrigðum hentugir ökumenn. Einnig fá þær afslátt af tryggingum vegna þess hve mjúkar þær eru og lítil hætta á að þær brotni eða slasi sig.
Ég fer jafnan gangadi til vinnu - nema í dag. Ég reyki auk þess aldrei - nema á reyklausa deginum. Aldrei skal ég beygja mig fyrir hópsálarleikjum undirmálsmanna.
Ekki vissi ég að þessi dagur væri í dag. Ég efast reyndar stórlega um að ég hefði virt hann þótt ég hefði vitað af þessu, enda þurfti ég að sinna ógrynni erinda í dag, og þau hefðu samanlagt tekið nokkra klukkutíma hefði ég bætt biðum eftir strætisvögnum með í það allt saman.
Vjer þurftum líka að skafa bílrúðurnar í morgun og var ísing sú óvenju þykk og illvíg. Vjer þurfum greinilega að fá oss nýjar rúður með plútóníumhitun [Ljómar upp í bjarma frá nálægum kjarnaofni].
Strætó ákvað að taka þátt í því að láta fólk labba... það var ekki frítt í strætó eins og svo oft á bíllausa deginum...
Meðal annars þessvegna lét ég mér ekki detta í hug að taka strætó þennan dag. Hitt var að erinda átti ég í hádeginu og ekki vildi ég eyða megninu af mínum tíma í að reyna að komast klakklaust milli íbúðahverfa með skiptimiðum og krókaleiðum. (með fullri virðinu fyrir öllum sem aka þessar oft furðulegu leiðir)
Ég notaði strætó í dag, en eigi bíl. Enda er ég Litla lata laufblaðið ekki með bílpróf.