Eitt af mínum uppáháldsöldurhúsum á höfuðborgarsvæðinu er Grand Rokk. Þó ég sé enn fremur ungur á árum og því ekki jafn sjóaður í lífsins ólgusjó og flestir fastagestir umræddrar knæpu, þá hef ég gaman af ýmsum þáttum henni viðkomandi.

Fyrsta ber líklega að nefna skákina. Meirihluti minnar skákmennsku fer fram í gegnum ópersónulegan heim Alnetsins, og því er alltaf góð tilbreyting að setjast niður með alvöru sýnilegri mannveru og grípa í tafl. Þeir eru margir hverjir naskir sem þetta stunda. Áfengið vill nú oft hamla getu minni, en þetta snýst auðvitað fyrst og fremast um að hafa gaman af þessu. Eitt sinn tók ég meira að segja tafl við myndarkvenmann þarna sem launaði mér þrefaldan sigur minn á eftirminnilegan hátt.

Næstan ber að nefna eðalbjórinn Erdinger, sem er með betri mjöðum þessa heims og hugsanlega nokkurra annarra líka. Hann er þykkur og góður og er í stóru og voldugu glasi sem svalt er að drekka úr. Þessi görótti drykkur fæst víst á nokkrum öðrum öldurhúsum, en hann er hvergi jafn hræbillegur og á Grand Rokk.

Ekki má nú gleyma karakterum þeim er staðinn stunda, enda eru lífga þeir margir hverjir upp á tilveruna. Menn eins og Bjarni Thorarensen og sálfræðingurinn Birgir (?) eru auðvitað snillingar hinir mestu. Mesta snilldin er sú að hitta þessa karla margar helgar í röð án þess að þeir virðist nokkurn tímann sýna þess minnstu merki að muna eftir manni. Magnað.

Svo er það auðvitað góður kostur að rekendur Grand Rokks hafa verið mjög ötulir við að flytja hingað inn góðar og massífar metalsveitir víða að. Nýjasta dæmið er hin kanadíska sveit Into Eternity, sem hélt uppi mjög þéttu stuði síðastliðinn fimmtudag. Það er alltaf gaman að slamma og hoppa í góðum félagsskap metalhausa.

Læt ég nú þessum mærðarpistli lokið. Ef þið sjáið mig með Erdinger í hönd á Grand Rokk eitthvert kvöldið skulið þið endilega kinka til mín kolli kumpánalega. Skál!