Ef það er rétt að þú hafir gert þetta alltsaman þá langar mig að vita hvað þú skammast þín mest fyrir af þessu

Já, ég get svosem trúað að þú hafir farið á nokkur ímyndanafyllerí. En að þú getir keyrt, því trúi ég aldrei.

Boðskapurinn er samt góður hjá þér litli minn, ég er bara eins nærri því að vera sammála þér og hægt er. Aldrei að vita - það gæti bara ræst úr þér með árunum.

Öl er böl. Þó finnst mér ekkert að því að fá sér einn bjór, eitt viskíglas eða hvítínsglas. En þegar menn eru að hella í sig óheyrilegu magni af áfengi, verðandi sjálfum sér og öðrum til skammar og jafnvel tjóns þá er það slæmt. Fátt finnst mér líka eins hallærislegt og þegar menn eru að segja fylleríissögur.... Ég var svo fullur að ég....

Alltaf þegar ég er búin að afgreiða þig sem algjöran varg og drullusokk þá kemur þú með eitthvað svona....

Aðalvandinn er að fólk notar áfengisneyslu sem afsökun fyrir alls konar rugli. Fólk hættir ekkert að vera ábyrgt gjörða sinna undir áhrifum áfengis. Ég las merkilega bók eftir breskan mannfræðing (Watching The English heitir hún) þar sem hún gerir ítarlega og skemmtilega úttekt á bresku þjóðfélagi. Meðal þess sem hún fjallar um er áfengisneysla, og gerir hún samanburð á löndum á borð við Bretland, Bandaríkin, og Norðulöndin annars vegar, og lönd Suður-Evrópu hins vegar. Hún segir að í fyrrnefndu löndunum sé því tekið sem sjálfsögðum sannindum að ofbeldi sé oftar en ekki fylgifiskur áfengisneyslu, og við því sé lítið að gera, á meðan í síðarnefndu löndunum kannast fólk ekkert við slikar hugmyndir, og finnst það fáránleg hugmynd að áfengi geti einhvern veginn verið beinn valdur að ofbeldishneigð.

Megininntakið er það að það er menningin og hugarfarið sem skiptir mestu máli, í öllum tilfellum. Auðvitað skapast líka alvöruvandamál af áfengisneyslu, en það að einhver apamenni skuli nota það sem afsökun til að hegða sér eins og þursar er þeirra vandamál, ekkert annað.

Samt sem áður finnst mér allt í lagi að fá mér í glas, svo framarlega sem það bitnar ekki á öðrum. Ég drekk venjulega mikið, þá sjaldan að ég fæ mér í glas. Mér finnst ekki taka því að dreypa eitthvað smá á.

Sama gildir að mínu viti um önnur vímuefni. Ef fólk vill neyta nikótíns eða amfetamíns, er það þess mál. Um leið og fólk er farið að stela, skrökva eða svindla til að fjármagna neyzluna, er það orðið vandamál.

Mér þykir vont að vera allsgáður og læt það helst ekki henda mig.

Nei þarfi: það að aðrir skuli hegða sér eins og þursar verður oftast annara vandamál!

Reyndar já - ég orðaði þetta kannski illa. Punkturinn átti að vera sá að fólk er fífl, áfengi eður ei.

Gott rit.

Mamma mín er að fjara út á næstu misserum sökum áfengisneyslu og sjálfur hef ég eiginlega aldrei drukkið. Ég hef stöku sinnum komist í tæri við bjóra en þoli ekki áfengisbragð.