Í dag voru veðurfréttirnar úr Hvígindisdal einhvern veginn marklausari en annars. Afgreiðslumaður á fiskflutningabíl gluðaði framúr mér og jós mig auri. Það er vont að vera haltur í hálku.
Búvísindi, niðursuða, mekaník, epík. Enn fremur málfar, heilsufar, veðurfar og skarfar. Allt er lýtur að hannyrðum, einkum örfhentra. Ekkert mannlegt er mér óviðkomandi.
Æviágrip:
Það er svo margt að minnast á. Ætli ég láti ekki nægja að stinga því að ykkur að ég hef aldrei verið á sjó en hefi þó horft á hafið alla ævi. Ætli það kalli mig kannski til sín einhvern tímann?