Fá ef nokkur verk bókmenntasögunnar hafa orðið fyrir jafn heiftarlegri þöggun og þetta síðasta rit Shakespeares, sem er eins konar ævisaga eða uppgjör þessa dáða leikritaskálds.
Í bókinni upplýsir Shakespeare m.a. að leikrit sín hafi einungis verið ætluð til að rannsaka hversu langt væri hægt að ganga í leikhúsi áður en gestir hreinlega dræpust úr leiðindum.
Vilhjálmur glímir einnig við flóknar tilvistartengdar spurningar, horfist í augu við ást sína á villigeltinum Metúsalem, lýsir kynnum sínum af geimverum og kemst að því að svarið við lífsgátunni er einfaldlega: Stelpur sökka.