Volvó minn hafði verið veikur í nokkra daga, vildi helst ekki í gang, gekk haltur og virtist haldinn dularfullum, (og jafnvel) næmum sjúkdómi. Ég hefi því eytt flestum undanförnum kvöldum í að hjúkra honum blessuðum. Þá strýk ég honum, klappa og kjassa. Eftir samræður við ýmsa færustu sérfræðinga vora ákvað ég í gærkveldi að ráðast í hjáveituaðgerð á jarðsambandi í þeirri von að bæta líðan vinar míns.
Var ég nokkuð spenntur eftir aðgerðina (sem ég framkvæmdi vitaskuld sjálfur) að sjá hvernig til hefði tekist - en að sjálfsögðu kvíðinn um leið.

Viti menn: Volvó er heill heilsu eftir aðgerðina og virðist hafa náð fullum bata! Hann gengur jafnt afturábak sem áfram, upp, niður og leikur við hvurn sinn fingur. Þvílík hreysti! Þvílíkur bíll! Þvílíkur vinur!