Þegar ég mætti hingað á skrifstofuna í morgun stukku á mig tvær fáklæddar dansmeyjar úr fataskápnum og buðu mér upp í einkadans. Það var prýðilegasta skemmtun. Svo spjó hér kuflklæddur náungi eldi inni á kaffistofu. Mér brá nokkuð við þetta og innti minn gamla vin Myglar eftir því hverju þetta sætti. Hann sagði þetta vera skemmtiatriði ætluð Enteri á afmælisdaginn hans og ég ætti að skammast mín að rífa upp annarra manna pakka.

Ég rak meyjarnar aftur inn í skápinn og slökkti í drekamanninum. Hinsvegar áttaði ég mig á því að ég hefði ekki keypt neitt handa honum. Ég hljóp því út í næstu verslun og keypti handa honum bartasnyrti, vélknúinn (híhíhíhí). Pakkaði honum inn og lagði á skrifborðið hans.

Hann er náttúrulega ekki mættur. Hefur sjálfsagt fagnað afmælinu í gærkveldi með "vinum sínum" í Flokknum. Þangað var mér ekki boðið - enda skemmst að minnast útgáfuveislu Enters fyrr á árinu þegar okkur Hannesi Hólmsteini lenti saman vegna kvótamálsins. Ég ætla nú samt að óska piltinum til hamingju með daginn og orti því dulítið afmæliskvæði handa honum í Volvó í morgun:

Heill þér Enter óræðum,
aldavinur prúði,
skrýddur fögrum skrúði,
skinni klæddur fýr.
Djarfur eins og dýr.
Stendur helst í stórræðum,
staður líkt og kýr,
skeleggur og skýr,
skáldmæltur og hýr.