Hvussu margir plebbar rúmast í miđbć Reykjavíkur? Ţví miđur er svariđ: allir. Ţađ sá ég glöggt er ég brá mér á vit menningar og lista síđastliđinn laugardag. Svei ţví.

Viđ eđlilegar kringumstćđur, um leiđ og kexverksmiđjur, vefstofur og bankar ţessa lands loka, streyma út á strćti og torg ţúsundir plebba - en til allrar hamingju ţarf mađur ekki ađ hafa ţessa viđurstyggđ fyrir augunum lengi. Ţví í einu vetfangi hópast vinnuţjáđ plebbiđ upp í sínar skitugulu og horgrćnu plebbbifreiđar og hverfur međ áfrosiđ smćlingjaglott upp Ártúnsbrekkuna til móts viđ gósenlönd sín; Grafarvog, Árbć og ađra voveiflega stađi sem plebbiđ fóstra.

En síđasta laugardag voru gáttir heljar opnar á gátt og plebbiđ rann stríđum straumum ađ ósum lýđrćđisins; Arnarhvál og Austurvelli. Lampalegnir ungplebbar, krumpgallađir fjölskylduplebbar, úlpađir örorkuplebbar, strjálklćddir listaplebbar og hreyfiglađir lífeyrisplebbar. Hvert sem ég leit sá ég plebb. Skelfingarblikiđ leyndi sér ekki í grátbólgnum augum ţeirra Jóns Sigurđssonar og Hannesar Hafstein, jafnvel úrkynjađa örlagabyttan Jónas leit klökkur yfir skrílinn sem meig á hann til hátíđarbrigđa.

Er ţađ óyfirstíganlegt átak ađ takmarka ađgengi ađ miđbćnum? Á ég sem menntađur ráđvandur borgari ađ ţurfa sjálfur ađ hýđa hokna rapphvolpa međ ţeirra eigin brettum, sjái ég ţá losa munnvatn viđ sjálfa Dómkirkjuna? Er ţađ mín áhćtta, mín ábyrgđ ađ fórna hlustum mínum á leiđ yfir Ingólfstorg, ţar sem organdi smámellur glenna sig á sviđi og fremja glćpi sína gegn mannkyni? Er ţađ mér til heilsubótar, ellegar máske andlegrar lyftingar ađ kynnast sem mestri flóru spýju á strćtum borgarinnar? Nei. Mér er nóg bođiđ.

Ég krefst ţess ađ á nćstu hátíđ Reykvíkinga verđi mér hlíft viđ plebbum ţessa lands, tilvaliđ vćri ađ fá fá ţeim lítil verkefni, s.s. gróđursetningu lúpínu í Heiđmörk, rétt á međan opinni dagskrá stendur - svo vćri ef til vill hćgt ađ grilla ţeim pulsur í Spönginni og jafnvel lesa fyrir eins og einn kafla úr verkum dr. Helga Pjeturs.

En hvur er ţá plebbi? Hvur er ţess verđur ađ fagna ţjóđ, tungu og sögu á siđuđum nótum í miđborg Reykjavíkur? Ég er svosum ekki óskeikull, en ágćtt ţćtti mér ađ miđa viđ ađ fólk kynni ţjóđsöng Íslendinga, ţó ekki vćri nema fyrsta erindiđ.