Ég brá mér í kröfgöngu kynvilltra um helgina. Ţeir voru sérlega villtir ţennan dag og bráđskemmtilegt ađ sjá konungbornar dćtur ţessa lands (og annarra) spóka sig í litklćđum og skarti. Svo voru ţarna alls kyns villingar í leđri og keđjum, međ svipur og kynpyntitól af ýmsu tagi. Bráđgaman, en ég játa ađ ég varđ pínulítiđ hrćddur, sérstaklega viđ leđurklćdda vaxtarćktarmanninn - sem minnti mig einkennilega mikiđ á einn af dvergunum úr skilabođaskjóđunni. En sumsé prýđisgóđ skemmtun, ţrátt fyrir trampólínslysiđ.