Ég fór á bar í gćrkveldi. Kaffibar. Keypti mér ölkollu međ gömlum vini frá námsárum mínum í Cambridge sem staddur er hérlendis í stuttri heimsókn. Ţar sem viđ sátum og sötruđum öliđ gyllta kom fúlskeggjađur síđhćrđur mađur askvađandi inn og gólađi í símann sinn. Orgađi hann hátt og snjallt svo allir heyrđu ađ símtaliđ vćri afar mikilvćgt og ţrammađi fram og aftur um sali Kaffibarsins. Ţótti mér ţetta allleiđinlegt, sérstaklega ţar sem vinur minn gamli skildi hvorki upp né niđur í ţessum látum, taldi hann einna helst ađ mađurinn vćri geggjađur - eđa frćgur - eđa hvorttveggja. Ég vatt mér ađ stúlku um fermingu, sem sat á nćsta borđi, hún starđi á manninn glansandi augum og ég spurđi hana hver ţessi hávćri mađur vćri. "Veistuđaekki?", spurđi stúlkan stóreygđ - "ţetta er Balti!"

Hvur í andskotanum er ţađ?, hugsađi ég og fór nú ađ gremjast allmikiđ vera mannsins á stađnum. Ég rölti ţví ađ barborđinu og bađ ţjóninn vinsamlegast ađ vísa ţessum manni út - mađurinn sat ţá viđ barinn og einbeitti sér ađ ţví ađ stara á gesti stađarins, afklćddi ţá međ augunum. Barţjónninn rak ţá upp tröllahlátur og hneig loks í gólfiđ í krampakenndu hláturskasti.

Viđ vinur minn fórum á Mokka.