Svei mér þá.

Nú er ég hér í þessum ekkisens kjallara, sem á víst að heita að sé ný ritstjórnarskrifstofa - nær að þetta sé einhverskonar innivistarparadís skorkvikinda og griðastaður rottna. Iss.

Enn bólar ekkert á hinum aulunum. Ekki einu sinni Núma sem hringdi í flausturkasti í gær og tilkynnti mér um flutningana.

Ég reyndi að mýkja Myglar áðan en komst þá að raun um að þetta var alls ekki hann, heldur gamall afþurrkunarsópur! Jæja, það er í það minnsta til nóg kaffi.