Ég verđ ađ segja ađ mér finnast skrif samstarfsmanna minna hafa veriđ full óábyrg upp á síđkastiđ, eins og raunar hegđan ţeirra öll. Svo virđist sem ritstjórnarmenn séu meira og minna fullir allar helgar og sumir inni í miđri viku líka, jafnvel um hábjartan dag. Slíkt er ađ sjálfsögđu óhćfa, en öllu verra er ţegar brotamennirnir eru farnir ađ stćra sig af hegđaninni hérna á síđum Baggalúts. Drykkjusjúklingurinn og ógćfumađurinn Indriđi Gripsson, sem einungis getur sinnt hlutastarfi hér viđ listgagnrýni sökum veiki sinnar, lćtur sér ekki detta í hug ađ láta á ţví bera í skrifum sínum. Ritstjórnarmeđlimirnir, aftur á móti, hika ekki viđ monta sig af drykkjunni og eru minni menn fyrir.

Númi Fannsker, sem eitt sinn var nefndur "ástsćlasti frćđimađur ţjóđarinnar" í áramótaávarpi útvarpsstjóra, er farinn ađ láta áfengiđ hafa slík neikvćđ áhrif á verk sín ađ síđast nú í dag ruglađi hann taflmönnum saman viđ skákmenn. Nema hann hafi ef til vill í raun og veru veriđ ađ tefla viđ taflmann, ţađ kann ađ skýra hvers vegna hann náđi ađ vinna svona oft. Enter og Spesi sólunda einnig hverri helginni á fćtur annarri í drykkjuna. Mađur sér strax á fimmtudögum ađ skjálftinn er kominn í ţá og ţađ sést einnig í gegnum skrif ţeirra, lesendum til tjóns.

Ţví hvet ég félaga mína í ritstjórn til ađ taka sig saman í andlitinu, einbeita sér ađ vinnunni og hćtta drykkjulátunum. Viđ eigum skyldum ađ gegna viđ ćsku ţessa lands.