Skelfingar ósköp fer ţetta klámkjaftćđi allt í mínar fínustu taugar. Allt í einu eru allir farnir ađ tjá sig um klám. Ungir sem aldnir. Lćrđir sem leikir. Og flest er ţađ sem sagt er og skrifađ um klám og klámtengd efni óttalegur og illa ígrundađur ţvćttingur.

Ţví fćstir ţeir sem um klámfrćđileg álitaefni skrifa ţessa dagana hafa hundsvit, hvađ ţá hvolpavit, á ţeim gjöfula og gróđavćnlega iđnađi sem klámiđ er.

Ţví klám er ekki bara klám. Klám er til ađ mynda ekki forsíđumynd af fermingarstúlku, alklćddri, hversu opinmynnt sem hún kann ađ vera – ţađ er í öllu falli ekki sérlega gott klám, né söluvćnlegt.

Klám er iđnađur. Klám er afţreying. Klám er varningur. Og klámiđ ţarf jú ađ seljast til ađ einhver nenni ađ búa ţađ til. Ósköp fáir leiđast út í klámframleiđslu af listrćnum metnađi, hvađ ţá hugsjón. Onei, allt snýst ţetta um peninga. En ekki hvađ?

Í raun er ţetta alveg stórmerkilegur iđnađur. Hann byggir á ţví ađ selja fólki ţađ sem er bannađ, forbođiđ, fyrirlitlegt og jafnvel óeđlilegt – og gera ţađ spennandi. Ţar liggur gróđavonin.

Og klámiđ er út um allt, hvort sem fólki líkar ţađ betur eđa ver. Hvort sem menn viđurkenna ţađ eđa ekki. Fleiri gígabćtum af allra ţjóđa dodoi er veitt inn í landiđ okkar bláa á degi hverjum.

Og hvernig klám skyldi ţađ nú vera?

Af ýmsu er ađ taka. Til er gott klám og vont klám, leiđinlegt klám, fyndiđ klám, hópaklám, hommaklám, kvennaklám, klćđskiptingaklám, kynskiptingaklám, dvergaklám, dýraklám, klám međ öldruđum, klám međ öryrkjum, gamalt klám, nýtt klám, klám tileinkađ hverju líkamsopi fyrir sig, vessaklám, fótaklám, flengingaklám, hnútaklám, barsmíđaklám, kitlklám, blökkumannaklám, asíubúaklám, evrópskt klám, listrćnt klám, ţykjustuklám, teiknađ klám, matvöruklám, hjálpartćkjaklám, einmenningsklám og svo auđvitađ er ennţá eitthvađ um hefbundiđ paraklám – ađ mađur tali ekki um allt lesefniđ, myndasögurnar, skrítlurnar og ítarefniđ sem finna má um klám og klámtengd efni.

Svo er auđvitađ til viđurstyggilegt, ófyrirgefanlegt klám – enda vondir menn sem byggja heiminn og ţeir leynast víđa – og svo sannarlega ekki bara í ţeim iđnađi sem hér er til umrćđu.

Allt er ţetta svo, án mikillar fyrirhafnar eđa óyfirstíganlegs tilkostnađar, ađgengilegt og innan seilingar öllum ţeim sem ađgang hafa ađ nettengdri tölvu, síma, pósthólfi – nú eđa flugvél.

Og ţar hafiđ ţiđ ţađ.

Í raun er um tvennt ađ velja. Kippa ţjóđinni úr sambandi viđ umheiminn og upprćta allt klámfengiđ efni sem fyrir er í landinu – eđa ekki. Hvor leiđin sem farin verđur hentar mér ágćtlega – en ég biđ ykkur – hćttiđ ţessu bévítans tuđi.