Ég þoli ekki allar þessar déskotans bankaauglýsingar sínkt og heilagt. Þoli þær ekki.
Allar eru þær frámunalega langar - og allar innihalda þær endalaus, flórsykurhúðuð myndskeið af misviðurstyggilega brosmildu fólki, sem ýmist er að skeina börnunum sínum eða dást að uppstilltum og raðgreiddum eigum sínum - við gerilsneyddan undirleik einhverra froðupyppilda.
Ofan á allan hroðann bætist svo lúshægur og slepjulegur upplestur innihaldsfrírra og merkingarskertra gífuryrða úr samheitaorðabók Menningarsjóðs.
Ullabjakk, gæti einhver sagt.
Svo er þetta sýnt linnulaust - á öllum stöðvum, öllum stundum. Manni er hvergi undankomu auðið frá gargandi tómahljóðinu, stílfærðri auðninni.
Óþolandi, gersamlega.
Ef þessir bankabesefar þurfa endilega að kasta peningum á glæ mættu þeir gjarnan gera það svo vammlausir viðskiptamenn þeirra sjái ekki til.
---
Og svona fyrst maður er að eyða orðum á þessa uppþembdu peningatanka. Hvað er eiginlega með þennan Íslandsbankaumskipting, Glitni? Er mönnum fyllilega sjálfrátt þegar þeir slá upp andlitsmynd af manni með blæðandi ör og heftiplástur á enninu á heimasíðu stöndugrar fjármálastofnunar?