Mikill sandbölvanlegur ekkisens óþrifnaður er af þessu firinvesæla veggjakroti sem yfir, undir og allt um kring ber fyrir augu.

Hvers kyns óforskammað væsklahyski er það eiginlega sem stundar þessi spellvirki? Hvað fá þessi skjálfhentu sóðatyrðlar eiginlega út úr því að tússa þennan dulkóðaða hroða sinn fyrir allra augum? Eru það listræn sjónarmið sem, þar ráða för, eða almannatengsl?

Á maður að fyllast heilagri lotningu yfir því þegar einhver vanuppalinn afturkreistingur nær að rista sitt hámóðins rúnaglundur framan í Jón Sigurðsson ræfilinn? Eða þegar eitthvurt aumingjans strætóskýlið fær allsherjar yfirhalningu frá litaglaðri smátittlingaklíku vopnaðri orðaforða og stafsetningargetu kynlífsfíkins sjóara­páfa­gauks.

Svei því alla daga!

Og þetta fer hríðversnandi með hverju árinu. Það er ekki einu sinni hægt að lesa þessa kolbíldóttu andstyggð lengur. Það er ekki laust við að maður hugsi með hlýhug til 'IRON MAIDEN BEST', 'Anna + Tobbi sönn ást', eða jafnvel 'ef þú vilt ríða hringdu þá í Ubba í síma 5675'.

Já svei mér ef maður saknar ekki agnarpons alkóhólmettaðrar heimspeki­umræðu síðustu aldar sem fram fór á salernisveggjum landsins þegar maður sér þetta fílapenslaða nýtískukrass. Hvað varð um kveðskapinn, háðsglósurnar, vísdóminn, sannfæringuna? Hvar er 'Flatus lifir' 21. aldarinnar?

Réttast væri að handhöggva þetta subbpárandi hyski allt og láta það sleikja óþrifnaðinn af hvar sem í það næst. Helst þó af tengikössum Landssímans - og þá í miklu frosti.