Vođalega eru ţessi Nóbelsverđlaun eitthvađ óspennandi og lítilfjörleg orđin. Ţađ er veriđ ađ verđlauna menn fyrir eitthvađ bévítans dútl og gauf ár eftir ár.

Í lćknisfrćđi eru nú veitt verđlaun fyrir eitthvurt magapínumeđal, í eđlisfrćđi fyrir ađ fikta međ leysigeisla og í efnafrćđi fyrir ađ leysa upp kolefni og tjasla ţví aftur saman.

Ţvílíkt prump!

Hvar eru lifnipillurnar, tímaferđalögin og heilmyndirnar? Hvar eru skreppitúrarnir til tunglsins, eilífđarvélarnar og bévítans gullgerđarmaskínurnar?

Er ţetta virkilega ţađ skársta sem er ađ gerast í vísindaheiminum?

Hvar er metnađurinn hjá ţessu ofdekrađa tilraunastofupakki? Ţađ vantar svei mér ţá allt hugmyndaflug í ţessa sloppklćddu fimbulnörda, ég meina ... leysigeislar! Kommon, ţađ er 2005, ekki 1950. Og magasár? Hafa mennirnir aldrei heyrt um ebólu? Eđa bara kvef?

Á ađ vera ađ verđlauna menn fyrir svona hálfkák? Hampa ţeim fyrir svona dómadags miđjumođ og andleysi. Fyrr má nú vera jákvćđnin og upppeppelsiđ í ţessum bévítans Svíum.

Ćtli einhver hress sjoppueigandi fái svo ekki hagfrćđiverđlaunin? Gćti trúađ ţví.