Ég get svarið það.
Er í alvöru svona skelfilega mikið mál að draga einn bátsdall aftur út á sjó?
Nú er Baldvin ræfillinn búinn að sitja þarna í sandkassanum í tæpa viku, pakkfullur af olíuleginni loðnu og það eina sem hefur áunnist á þessum tíma er að nú snýr hann öfugur blessaður.
Hvaða gufugangur er þetta eiginlega? Ekki nóg með að dráttartaugar slitni, fokdýrar þyrlur fá hiksta og aðliggjandi vegir fari í sundur - heldur er dallurinn dreginn 300 hundruð metra, beinustu leið upp á næsta sandrif.
Geta þessir appelsínuhúðuðu hjálparsveitungar ekki hysjað upp um sig björgunarhringina og ýtt bara duglega á þennan ólánsama kopp?
Nóg er í það minnsta til af þeim.