Ţá hefur hrammurinn hvíti hrifsađ til sín enn eitt mannslífiđ.

Ţessi miskunnarlausa ógn sem vomir yfir sveitum landsins ţegar veđur hvessir og snjó kyngir niđur.

Enn á ný erum viđ óumbeđiđ minnt á hversu smá viđ erum og varnarlítil gagnvart óbilgirni náttúrunnar.

Hugsiđ ykkur. Ađ vakna upp innlyksa milli nötrandi, myrkra fjalla og heyra drunurnar nálgast.

Og hér á flatneskjunni međ útsýn til allra áttra, sitjum viđ hin, hnípinn međ hendur í skauti og fáum ekkert ađ gert.