Nú þykir mér týra! Einhver kergja virðist vera hlaupin í samskipti ritstjórnarmeðlima Baggalúts! Öðruvísi mér áður brá!

Tilefni þessa pistlings er að undanfarið hef ég fylgst með skrifum fyrirmyndarfeðganna Fannars Númasonar Fannskers og Dr. Núma Fannskers annars vegar, og snillingsins Enters hins vegar. Á þessum skrifum fæ ég ekki betur séð en að þeir séu komnir í hár saman vegna tveggja manna sem hvorugur eru þess virði að minnast á, hvað þá skrifa heilu pistlana um.

Annar maðurinn, Egill Helgason, hefur helst það unnið sér til frægðar að standa bak við tjöldin að stofnun ýmissa nýrra stjórnmálaflokka sem hann svo hleypur úr líkt og rotta af sökkvandi skipi. Ekki tel ég þetta honum til framdráttar, enda skyldi hver maður ljúka við verk þau er hann tekur sér fyrir hendur svo lengi sem ævin endist honum. Kenndi móðir mín mér þetta ungum og hef ég búið að þessu æ síðan, eins og sjá má af

Hinn maðurinn, Halldór Guðjónsson, hefur gerst svo frægur að ferðast til Amríku og vinna fyrir það einhver verðlaun sem nefnd eru eftir einhverjum sænskum sprengjuvargi. Undarlegt hvað þessir Svíar verðlauna fólk fyrir, á meðan meiri menn ganga óverðlaunaðir til náða á hverju kveldi, þrátt fyrir þrotlausa vinnu sína við hreint framúrskarandi kattaljóð, þó ég segi sjálfur frá.

Nei, kæru vinir, þessir menn hafa ekkert gildi í okkar þjóðfélagi. Betur færi að eyða bleki í þá sem máli skipta, andans menn og sér í lagi þá sem alla daga ævi sinnar leitast við að benda samlöndum sínum á það sem betur mætti fara í þjóðfélagi okkar, í þeim tilgangi að fegra það og bæta, en ekki til að sverta það og útskíta.

Kæru félagar, Enter, Númi og Fannar. Grafið nú stríðsaxir ykkar og horfið til málefna sem meiru skipta, til dæmis vináttu, þjóðernishollustu og olíukyndingar. Minnist þess hve mikilvægt hlutverk okkar hjá Baggalúti er landsmönnum, sem fáfróðir leggja sitt traust á okkur, að við vísum þeim veginn til betra lífs og skoðana.

Góðar stundir.