Kæru Íslendingar, nú er lag.
Of lengi höfum við setið á friðarstóli, hásæti heigulsins. Horft skömmustuleg með fingur í nös eftir glæstum fylkingum fljúga yfir hafið, okkur til varnar. Nú er mál að linni.

Við erum ekki lengur samfélag á heljarþröm. Við erum ekki lengur kverktekinn útnárasníkill, hvers einu örlög eru að koðna niður neðanjarðar í eigin niðurlægingu og óþrifnaði. Við erum velmegandi þjóð, raunverulegt afl á taflborði heimsins. Við þurfum ekki lengur að skorast undan skyldum og húka blóðrjóð bak víglínunni meðan aðrar þjóðir standa vörð um réttindi okkar, sið og frelsi.

Viljum við enda kviksett í hlutleysisgröf Svisslendinga, lyddna hins vestræna heims? Viljum við vakna upp sem beygðar skækjur í kvenbúrum spámannsins? Viljum við lepja gallsúra falsvernd úr bakrauf risans í vestri þar til okkur svelgist á?

Nei kæru lesendur. Í dag erum við fullorðin, fullvaxta þjóð - ábyrg fyrir eigin frelsi og öryggi. Sýnum það í verki.

Við höfum úr nógu að moða. Við þurfum ekki lengur að hrifsa hvert nýorpið kornabarn úr vöggu sinni og þjösna út við flórmokstur og síldarsöltun. Hjálpi mér, hvert sem litið er má sjá heila kynslóð ofdekraðra Íslendinga - akandi sér í eigin mör framan við klámmetta tölvuskjái, ofvirk af sykursmjatti og vönuð af farsímahjakki. Hvað væri hollara þessum húfuklæddu hornösum en þróttmikill heragi?

Ég held það veiti ekki af að hirta þessa bakbognu, ósvífnu amlóða og kenna þeim gildi og góða siði. Í stað þess að sparka þeim blindandi niður veg meðalmennskunnar getum við fengið þeim skyldur, metnað, takmark. Hugsjón

Ekki væri svo verra að nesta hlandblauta vesalingana upp og senda með frakt - beinustu leið í barbaríið. Ekkert styrkir sál og herðir hug unglingsins tryggilegar en að grípa um æskuvin með klofinn hjálm og sprengjuflís í heilaberki - þrýsta honum að brjósti sér undir gjallandi vélbyssugelti.

Ármenn Íslands, til bardaga!