Hananú! Ćtla nú oföldu ríkisbubbarnir í honum Noregi ađ sníkja af okkur smjör?

Okkur!?

Litla ljóta andarunganum, sem svamlar nú yfirgefinn og afskiptur úti í ballarhafi í eigin skuldasúpu.

Ćtlar nú nú gamli gírugi frćndinn, sem ekkert hefur viljađ međ okkur hafa – ađ laumast međ olíubornar krumlurnar ofan í smjörstampinn okkar, eins og ekkert sé sjálfsagđara?

Hvađ nćst, vilja ţeir ekki bara éta frá okkur kornflexiđ og sofa hjá konunum okkar?!

Ţvílkir endemis andsvítans hrokagikkir.

Geta ţeir ekki bara étiđ allt ţetta skíđavax sitt? Og skolađ ţví niđur međ hráolíu?