Okkur Myglari var boðið til kvöldverðar á heimili Pemisar á laugardagskvöld. Við snæddum þar fyrirtaks hamborgarhrygg með brúnuðum kartöflum, hrásalati og prýðilegri sósu. Þessu renndum við niður með dýrindis Château Cheval Blanc, 1947 - en Pemis rakst fyrir tilviljun á heilan kassa af þeim ágæta drykk á markaði í Osló í haust.

Að loknum kvöldverði drukkum við hverja flöskuna á fætur annarri af víninu góða og má segja að við höfum orðið allslompaðir. Myglar þuldi upp valda kafla úr leikriti sínu Slóð sniglanna, sem hann segir óhugsandi annað en slái í gegn. Sjálfur sýndi ég látbragðsleikinn Vor á jökli sem ég hef unnið að undanfarin misseri. Pemis gekk á höndum og söng Ærgildisvísur hinar meiri, en hann hefur sett fram nýstárlegar kenningar um tilurð þess ágæta kvæðis.

Um miðnætti var rauðvínið búið og því ekki annað að gera en leita á önnur mið. Ég skildi við félaga mína í faðmlögum eftir snörp átök þeirra í 'krumlu' og 'krók', þar sem hvorugur hafði betur. Ég vissi nefnilega af Enter og Spesa í samkvæmi á Ljósvallagötu. Í stuttu máli réðst ég óboðinn í samkvæmið og lét sem ég þekkti þar hvert andlit. Lagði ég mig fram við að drekka sem mest, frá sem flestum og tókst það prýðilega. Ekki var félagsskapurinn uppá marga fiska, fyrir utan þá Spesa og Enter, sem eru mikil samkvæmisljón. T.d. þurfti ég ítrekað að fela mig fyrir breiðfirsku ungskáldi og brilljantínsmurðri rokkstjörnu sem vildu ólmir ræða við mig um doktorsritgerð mína Meini blandinn lax, sem þeir kölluðu "tímamótasorp", hvað sem það nú er.
Undir morgun stauluðumst við Spesi svo á krá í miðbænum þar sem við helltum í okkur fáeinum ölkrúsum fyrir svefninn, föðmuðumst, grétum dulítið og játuðum ást okkar hvor á öðrum og aðdáun.