Kolbrún Halldórsdóttir, umhverfisráðherra, sem á dögunum lýsti sig algerlega mótfallna olíuleit á drekasvæðinu svonefnda, segir orð sín hafa verið slitin úr samhengi.
Hún segir ástæðuna ekki tengda olíunni, heldur miklu frekar drekunum sjálfum – og viðkvæmu vistkerfi þeirra.
„Þetta er yndislegar skepnur, gáfaðar og tilfinningaríkar – en um leið afskaplega viðkvæmar fyrir öllu áreiti og skapstyggar. Það væri fásinna að raska ró þeirra með einhverjum risaborum og mæligræjum. Það endar bara með skelfingu.“
Kolbrún minnir á að drekarnir eru alfriðaðir og olían þeirra helsta æti.
„Og svo er líka meir en nóg af olíu á íslenskum bensínstöðvum.“
Óska eftir
stúlku/stúlkum til að skemmta sæmilega þekktum Yemenskum kvikmyndaleikstjóra yfir helgina. Gott kaup. A.v.á.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.